e
Etimoloji
2 üyeTonyukuk yazıtı
İnsan zayıf boğalarla semiz boğaları uzaktan bilmek zorunda kalsa, hangilerinin semiz boğa, hangilerinin zayıf boğa olduğunu bilmez imiş diye öylece düşündüm. Ondan sonra, tanrı bana akıl verdiği için, onu ben kendim kağan yaptım.
Sayfa 75Kitabı okudu
Güncel ve düncel:
Fıkıh dilinde pek sık rastgeldiğimiz "avret" ismini alıp doğrudan kadınlara mâletmişiz. Bu isimden hareketle "Araplar kadınlara kusur gözüyle bakıyor." diyen akl-ı evvellere ihtar: Bu kelimeyi ilk defa sizin dedeleriniz sizin ninelerinize hitap ederken kullandılar. Yani en erken 14. yüzyıl Türkçe eserlerinde
Kelimelerin de hafızaları ve gelişme süreçleri vardır.
Sayfa 14Kitabı okudu
Bir Kasım meselesi...
Yaprakların döküldüğü, yelin kendini hissettirdiği 🍁’Kasım’🍂ayı adını nereden almış?
Bir açıklamaya göre, Arapçada ‘Kasım’ kelimesi ‘böldü, pay etti’ demek ve söz konusu bu ayda bitkiler ‘kısım’lara ayrıldığı için bu ad konmuş..
Diğer bir açıklama ise, koçların çiftleşme için sürüye katıldığı ‘koç katımı’ yine bu ayda yapıldığından, ‘Kasım’ sözcüğü ‘katım’dan evrilmiş..
Biz Türklerin ise en aklımıza yatan Kasım ve Hızır’ın hikayesi:
Türkçede ilk olarak 1600’lü yıllarda kayda geçmiş. Rumi takvime göre ve Anadolu geleneğinde yıl en geniş anlamda ikiye ayrılırmış: O dönemlerde ‘ruz-i kasım’ (Kasım günleri), kışın başladığı dönemmiş.7 Kasım’dan itibaren kış günleri başlar.
Yılın geri kalan bölümüne (5 Mayıs-7Kasım arası) ‘ruz-ı hızır’ (güneşe doğduğumuz Hızır günleri) denirmiş..
Cumhuriyet dönemine gelindiğindeyse Kasım,
10 Ocak 1045 tarihli yasayla birlikte eski takvimdeki ‘ikinci teşrin’ yarı Türkçe ad karşılığı olarak ‘teşrin-i sani’ ay adı olarak kabul edilmiştir..
Her nerden gelirse gelsin;
Kasım ismi, Hızır gelene kadar soğuktan bir yanımız ‘kasım kasım kasılacağı için’ belki de konulmuş olmasın?.. Payımıza bir Kasım daha düşer mi?...
Güzel bir Kasım şarkısı eşliğinde okuyun:🍂🎤🎼🍁
m.youtube.com/watch?v=k6K5RHo...
Mahsur ayrı mahzur ayrıdır.
Mahsur, etrafı kuşatılmıştır.
Mahzur; sakınılacak şey, engeldir.
İnsan, doğru insanda mahsur kalır, mahzuru olandan kaçar kurtulur.
Türkçenin ilk sözlüğünde şu cümle vardır;
"Öd keçer kişi tuymas yalnğuk oğlu menğgü kalmas."
Yani,
"ZAMAN GEÇER İNSAN DUYMAZ, ADEMOĞLU EBEDİ KALMAZ."