f
Fantastik Polisiye
Ölüm, Eve'in etrafını sarmıştı. Gündüzleri ölümle yüzleşiyor, geceleri rüyasında ölüm görüyordu. Hep ölümle yaşamıştı; sesini, kokusunu hatta dokusunu biliyordu; ölümün karanlık ve zeki gözlerini hiç tereddütsüz bakabiliyordu. Ölüm becerikli bir düşmandı ve Eve bunu çok iyi biliyordu. Bir tereddüt, bir göz seyirmesi dengeyi bir anda kaydırıp değiştirebilir, ölüm her an kazanabilirdi.
Sayfa 7Kitabı okudu
Büyücülük beyaz ya da kara büyü, insanlığın şafağından beri var olan bir şeydir. Ve nerede güç varsa orada faydalanma ve kötüye kullanma da vardır. Bu da insanlığın doğasıdır.
Sayfa 233 - MiraKitabı okudu
"Uyuşturucunun, tokatlandın, çırılçıplak bağlandın ve neredeyse öldürülüyordun ve popondaki bir gün seni küçük düşürüyor öyle mi?"
"Ötekilerin hepsi işin bir gereği. Gül goncası ise kişisel."
Roarke gülerek kolunu Eve'in omuzuna atıp ona sıkıca sarıldı. "Teğmen, Seni seviyorum."
Sayfa 397 - Roarke ve EveKitabı okudu
Ölüm onun işiydi. Onlarla yaşar, onlarla çalışır, onları incelerdi. Rüyasında onları görürdü. Ve sanki bu da yeterli görünmüyormuş gibi, yüreğinin gizli, derin bir yerinde, onlar için yas tutardı
Sayfa 5 - Eve DallasKitabı okudu
Rüyanızda rüya gördüğünü şüphesine düşersiniz, kesinlikle rüya görüyorsunuzdur.
Öte yandan hayat denen şeyi bütünüyle bir rüya olarak kabul etsek dahi, onun uyanıklık tabir edilen yakasındaken bunun farklı bir ontolojisi bulunduğunu ayrımsayabilirsiniz. Burada gerçek ile hayali ayırt etmek için bilimsel bir yöntem yoktur.  Tek referansınız, düşünen şeyin, düşündüğü her şey yanıltıcı olsa dahi, varlığını yatsıyamayacağınız o noktadır.
Sayfa 49 - Alfa
Çünkü bu aşkın, bu sevdanın üstünden kış geçiyor, bahar geçiyor, yaz geçiyor, ömür geçiyor lâkin kalbimdeki yara geçmiyor, geçemiyordu.
Sayfa 10 - April YayıncılıkKitabı okudu
İnsanın bazı şeylerin eksikliğini fark etmesi vakit alıyor.
Sayfa 49 - April YayıncılıkKitabı okudu
İnsan ne bayağı bir yaratıktı. Sevmek ne kadar çok çaba gerektirmekteydi ve buna karşılık nefret için neredeyse hiçbir şeye ihtiyaç yoktu.
Sayfa 52 - April YayıncılıkKitabı okudu
Othello'nun dediği gibi, soyguna uğramış bir insan, kendisinden ne çalındığını bilmediği sürece, soyulmamış demekti.
Sayfa 152 - April YayıncılıkKitabı okudu
Pişmanlık kadar manasız bir duygu yoktur
Sayfa 211 - April YayıncılıkKitabı okudu