Her cümlede bir kez daha insanlıktan soğumak... Yazılan o cümleleri yazmak ne kadar zordur diye düşünürken asıl zor olanın yazılanların gerçekten yaşanmış olduğunu bilmek oldu.
İnsanların ruhlarına açılan o büyük yaralar... Bir gün bedeli ödenir mi diye düşünülse de çalınan hayat nasıl geri verilebilir ki...
Ensest! Bilindiği, görüldüğü halde susulup, kapı arkası edilen bir gerçek!
"Bazen sesini duyar gibi oluyorum. Canlı. Fotoğraflar bile beni onun sesi gibi etkilemiyor. Ama hiç benimle konuşmuyor... rüyalarımda bile. Hep ben ona sesleniyorum."
"Yaşam bir kavgadır, bir çırpınma. İşte bu yüzden seller,yangınlar ve diğer felaketleri çok seviyoruz. "Cesaret ve kahramanlık" göstermek için fırsat doğuyor."
"Üzülmüyoruz. Bize gelenler anlatıyor, her yerde savaş varmış; sosyalizm bitmiş, artık kapitalizmde yaşıyormuşuz; sonra, Çar geri dönecekmiş. Bu doğru mu?"