“Nefessiz kalan ciğerlerim, sarsıntılarla kasılan kalbim, depremlere gebe vücudum ve acılar içindeki ruhum daha fazla dayanamadı.”
“Ellerimi ahşap kapıya bastırmış nefes nefese beklerken, çığlıkların yaklaşması kulağıma ölümümün yakarışlarıymış gibi geliyordu.”
Ortasını bulamadığın hiçbir şeyden bir başlangıç veya son yaratamazdın.
Kararında olmak zorundaydın.
Sayfa 67Kitabı okuyor
“Umudumu, acımı ve ölümü yanıma almıştım. Artık onlarla tartışmıyor, kavga etmiyordum. Varlıklarını kabul etmiş, benimsemiştim.”
Gavin Young' un sonradan yazacağı üzere: "Üç kelimelik 'Bir şeyler keşfedebiliriz' lafının bu denli talihsiz bir yıkımın tohumlarını ekeceğini kim tahmin edebilirdi ki? Bittabi sorun şuydu ki, Holloway'in inatla yerini bulmaya çalıştığı o muayyen ŞEY o yerde zaten hiç var olmamıştı.
“Geç kalmış olmaktan korkuyordum. Bedenini terk etmiş ruhların, köyü sarmalayan, nefeslerinden korkuyordum.”
“İnsanları uyarana kadar ruhum bedenimde, bedenimse güçlü kalacaktı.”
“Yere düştüğümde çıkan ses beynimdeki sis perdesini araladı. Yaratığın olduğum tarafa odaklanan gri gözleri ve çığlık atarak yere atlayışı bedenimi hızla doğrultmamı sağladı.”
Göremediğimiz ya da anlayamadığımız ‘gizemli’ güçlerin hala ciddiye alınmadığı karanlık çağlarda yaşıyor olamaz mıyız ? Tarih bize bir şey öğrettiyse o da bugün alaya aldığımız garip düşüncelerin bir gün kabul edilen gerçeklere dönüştüğüdür.
Sayfa 327Kitabı okudu
“Karanlık beni karşılarken, karanlığa eşlik eden sessizlikse bir katil edasıyla üzerime çökmüştü.”