Her sır yeni bir sırrı doğurur, her yalan yeni bir yalanı, her aldatış yeni bir aldatışı, her nefret yeni bir nefreti, en yakınımızı vurmak için içimizde bilenen her bıçak yeni bir bıçağı, her yara yeni bir yarayı...
Yaşamak, bir başka biri olmaya çalışmaktır.
Söyleyemediğimiz sırlarımızı unutmaya çabalamak ve kendimizi defalarca doğurmaktır.
Kendinden korkmaktır yaşamak.
Ne kadar kalabalık yalnızlığımız.
Hepimiz yaralanmayı biliyoruz.
Yaralamamayı bilen birisini arıyoruz hepimiz.
"Ben mükemmel olsam, başkasının mükemmel olmasını niye isteyeyim?"
"Sen mükemmel değilsen, başkasının mükemmel olmasını niye istiyorsun?"
ihaneti aklından geçirmeyen, başkasının da ihanetinden o kadar kuşkulanmaz.
Hiç yalan söylemeyen, belki de başkasının yalan söyleyebileceğini hiç düşünmez.
Günahın ve ihanetin o muhteşem lezzetini tattığımız için mi başkalarının da onu tatmak isteyeceğini düşünüyoruz?
Yalandan en çok yalancılar, günahtan en çok günahkârlar, ihanetten en çok hainler mi korkuyor?
"Kalbimin derinliklerinde olup bitenleri yakınlarından hiçbirinin tamamen anlayamadığı"
"Sevmeden iyi ve cömert, bağlılık duymadan müşfik ve dikkatli olabilen",
- Eğer birgün hayatıma ihtiyacın olursa gel ve al onu.
Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kasar kuvvetli değildi.
Hayat birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile, uzun zaman yan yana bırakmıyor.
Sayfa 177
