O kadar sıradan bir adamdım ki, sevmeyi mutluluk sayacak kadar basit yaşıyordum hayatı. Oysa işin bir de sevilmek tarafı vardı. Düşününce biraz, sevilmek benim mucizem olacaktı sanırsam, herhalde, galiba.
Sonra biraz daha düşününce;
Eee; Mucizeler (haşa) peygamber özelliğiydi ve benim gibi iman edenler için Hz. Muhammed son peygamberdi.
Eee; Ben (haşa) peygamber olamazdım. Yani mucizem yoktu, mucize olması imkansızdı.
Eee; Yani peygamber olamadığım, mucizem olmadığı için mucizem olacağını sandığım sevilmem imkansız mıydı?
Eee; Yani ben o kadardan da fazla mı sıradandım?
Eeee, öyleymişim...
Gözlerini görüp, bakmak isteyip, gözlerimi gözlerinden kaçırdığım o an var ya, işte o an dünya daha bir güzel, yaşamak daha bir anlamlı...
Belki de yarım kalmalı bazı hikayeler. Sonu güzel bitmek zorunda değildir belki de kimbilir. Kahramanlarımızdan biri zamansızca ölmelidir hatta. Gerçekten değilse de, sevdiğinin gözünde...
Düştükçe içine hasretin ateşi bir an, orman yangınları çıkar içinde bir yerde. Tek parça yara izi kalmaz bedeninde, ama kül olmuştur ruhun çoktan. Öyle ki yanarsın fakat artık acımaz canın bile...
Sevdanın en yalın haliydi galiba
Özlediğin zaman dolan gözler.
Nerde olduğunun bir önemi kalmazdı.
Özlediysen ruhun titrerdi en sıcak yaz gününde.
Ya da için için terlerdin,
Herkesin üşüdüğü o zemheri gününde.
En incinesi anları yaşardın da,
Umursamazdın bile.
Her yer mahşer yeri gibi kalabalık olurdu,
Sen görmezdin, duymazdın.
Bakar kör, duyar sağır olurdun,
Öylece kalırdın özlediğinin hayaliyle.
Sevdaya özlemek gerek,
Sevdalıya sahici bir hasret.
Sevda dediğin tam da böyle büyüyecek.
Düşüp kalktıkça büyürsün demişlerdi. Bu yüzden her düştüğümde arkalarını dönüp gitmişler meğerse.
Seninle başladığım günler sanki bir hediye. Öyle bir şey ki bu, o günün ufuk çizgisi yemyeşil, akan sular yüzün gibi berrak, bir de kuşlar daha güzel şarkılar söylüyor sanki gök yüzünde. İçim içime sığmıyor, için için umut doluyorum sayende...
Olur da kaybedersem bir gün umudumu, gözlerine bakmama izin ver yeter...
Yoldan geçen herhangi biriyle,
Bahçemde boy veren o nazlı serviyle,
Masamda ki suyla, ekmekle ve zeytinle.
Senle konuşur gibi konuşuyorum hala,
En çokta sen diye aynada baktığım kendimle.
Bilirsin, hep sevdim gevezelik etmeyi sana,
Anlatmak iyi geldi hep bir şeyleri.
Günden bahsetmek,
Dünü yad etmek,
Yarınları umutla beklemek.
Hep iyi geldin
Ne yokluğuna yazılan dizeler, ne de ardından söylenen şarkılar değildi beni böyle üşüten. Hayal kurduran gözlerine hasrettim. Üşümek için vardı yeterince nedenim.