Hani gülse bile gözlerinin hüznü ebedi yerinde duran bazı felek vurgunu adamlar vardır; onlardan biri.
Sayfa 116Kitabı okudu
Ne yapmalı?
Yapacak bir şey yok.
En kötüsü de bu.
Sayfa 125Kitabı okudu
Şimdi artık bu mekânı terk etmeli.
Ölümün gölgesinden bir an önce uzaklaşmalı.
Mümkün mü bu?
Evet, mümkün!..
Nasıl?
Unutarak!
Unutarak mı?
Elbette!.. Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşardı bunca acı ortasında.
Ya hatırlamak!..
Evet, o da var. Ömür böyle geçiyor işte; kâh unutup kâh hatırlayarak.
Sayfa 146Kitabı okudu
Üniversite kitaplara bile dost değil, bana yoldaş olamaz.
Sayfa 120
Konuşmadan, düşünce yoluyla veda ediyordu oğluna. Bu veda sürdükçe, kalkıp son adımını atması da o kadar zor oluyordu. O gece şunu da anladı: O güne kadarki hayatı, o gecenin, o ânın hazırlayıcısı idi. Doğmuş, yaşamış ve şimdi, son gücüyle, oğlunda kendini sürdürmek için ölüyordu. Oğluna, konuşmadan, tek kelime söylemeden veda ederken düşündüğü bu idi. Bir şeyi çok iyi anlamıştı: Hayatı boyunca, son nefesine kadar tek amacının, oğlunda kendini sürdürmesi olduğunu. Bunu o güne kadar düşünememesi, düşündürecek bir sebebinin bulunmayışından idi.
Sayfa 97Kitabı okudu
"İnsanlığın hikayesinin güzel olduğu bir gerçek," dedi André.
İnsanlarınkinin bu kadar üzücü olmasıysa ne acı!"
Sayfa 73 - Everest Yayınları
Issız bozkırın ortasından geçip giden bir otobüs.
Otobüsün ardı sıra uçup gelen bir uçurtma.
Sanki bir çizgi-roman.
Sanki bir çocuk resmi.
Bir masal minyatürü.
Sayfa 86Kitabı okudu
Ömrü böyle yollarda, hanlarda, tirenlerde, otobüslerde geçen esansçı elbette ki insan sarrafı olmuştur. Saf gibi görünen köylülerin nasıl birer çarıklı erkânı harp olduklarını yaş tahtaya kolayına basmadıklarını, söz meydanını muhataplarına terk ederek onları sonuna kadar dinlediklerini, bu arada meselenin ek yerlerini bulduklarını bilir. Köylü milletine saf diyen aldanır ki, dipten doruğa çıra gibi yanar.
Sayfa 124 - çarıklı erkânıharp: kurnaz veya uyanık köylüKitabı okudu
Talih vardır güldürür, talih vardır öldürür.
Sayfa 106Kitabı okudu