Anne o gecenin gümüş rengi, huzurlu, güzel kokularla dolu sakinliğini her zaman hatırladı. Gerçek hüzün hayatına girmeden önceki son geceydi. Ve bu duygunun soğuk, kutsayıcı dokunuşundan sonra hayat bir daha asla eskisi gibi olmadı.
Sayfa 323Kitabı okudu
Biliyorsun... Çiçeğim... Onun sorumluluğu benim üzerimde! Üstelik öyle kırılgan ki! Ve öyle naif ki! Onu koskoca dünyadan dört dikenciğinden başka bir şeyi yok...
Sayfa 88Kitabı okudu
Artık keseyim yeter figanı
Ervaha dokunmasın ziyanı.
Sayfa 330Kitabı okudu
Yüzümde çizgiler destesi hüzün
İçimde hayatın bestesi hüzün
Sayfa 38Kitabı okudu
Hakikat ölürken doğmuş bedenim
Yalanlar süslemiş ömrümü benim
Sayfa 38Kitabı okudu
Gönlümün mahzenine çekildim; bîçareyim
Sevgiyi de, aşkı da unuttum, avareyim
Sayfa 33Kitabı okudu
Bir yığın eski hayal duruyor tabağımda
Eski günlerin tadı sızlıyor damağımda
Sayfa 33Kitabı okudu