h
Hüzün
........
Biraz beklerken sevdiklerimizi, biraz sessizleştik
zamanla, birden hayatımızdan eksilen hikayeler
artıkça, büyük bir hüzünle dolup taşmaya
başladık...
Sayfa 79Kitabı okudu
İnsan bir yerde acı çekti diye orayı daha az sevmiyor, tabii eğer hiç başka bir şey hissedilmemişse. Yalnızca acı çekilmişse durum farklı olur.
“Bir zamanlar seni sevmiştim. Ve sevgiyi senin suretinde yaratmıştım.” Boşta kalan elini göğsüne götürdü: “Bu kalbin, birini sevmeye ihtiyacı vardı. Ve sen bunu anlamadın.
... bir taş yuvarlanınca insanın yüreğine...
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Hastanenin hiç bitmeyecekmiş gibi uzayan koridorları ol- dukça karanlık ve ıssızdı. Terk edilmiş hayalet şehirler gibi. Korku filmlerine dekor olabilecek kadar ürkütücüydü. Normal bir zamanda olsa hiçbir güç ve kuvvet sokamazdı beni o kori- dora. Karanlıktan oldum olası korkmuştum. En çok da gö- rünmeyen varlıklardan. Hayaletler, periler hatta öcülerden. Bu tür varlıkların olmadığını bilecek kadar büyümüş olsam da karanlık ve ıssız yerlerde hâlâ bir ürperti geçerdi sırtımdan. Bu defa umursamıyor, kesseler adım atmayacağım koridorda koşar adım ilerliyordum. Babamı kaybetme korkusu öyle bü- yüktü ki diğer bütün korkuları bastırıyor, yok ediyordu. Dok- torun odasına girdiğimde kalbim âdeta ağzımda atıyordu. Elim
ayağım titriyor, her an yığılacakmışım gibi hissediyordum.
"biliyor musun idris? aslında inandım da ondan üzgün üzgün baktım ben bu dünyaya. dünyadayken incindim. sökülüp atıldı hep kireç kuyularına kalbim."
Sayfa 92Kitabı okudu
Her şeyi unutmuştu. İçinde sadece müthiş bir korku ve tükenmez bir bekleyiş vardı. Herhangi bir mesele üzerinde durup düşünmeye alışmamış olan kafası, yükünü atmak için bir insana muhtaçtı.
Her şey olduğundan başka bir anlama geliyor; hiçbir şey taşıması gereken anlamı taşımıyordu.
