Bir yaştan sonra insan bazı şeyleri önemsemiyor. Olursa olur olmazsa da olmaz diyip kestirip atabiliyor. Artık tahammülsüzleştik ve ziyadesiyle yorgunuz.
Her ne yaparsam kalbimin küsü geçmedi. Ve ben insanlardan çok korkuyorum. Biz bu dünyaya ait değiliz... Ne yapsam geçer kalbimin küsü? Hangi derman çare olur bu yaralara.
Allah'ın razı olmadığı herhangi bir şey yaptığımız da hemen suçlayıcı bir tavır alıp Allah'ım neden böyle oldu. Şöyle olsa daha iyi olmaz mıydı? Yahutta neden bunlar hep başıma geliyor gibi tavırlar takıldığımızda aslında şunu düşünmemiz gerekiyor. Bizler imtihan dünyasına canlarımız mallarımız ve evlatlarımızla sınanmak için geldik. Bu sınanmalar sonucunda Rabbimizin bir kozadan çıkan kelebek gibi bizi çıkartabileceğini düşünelim. Dünyanın imtihan dünyası olduğunu unutamayalım!
Efendimiz Aleyhisselam bir mir'ât-ı mücellâ, bir parlak aynadır. Malum, ayna kendisine bakanı gösterir. Kim ne hâldeyse ayna bunun altını çizer. Aklı fikri başında olmayanlar o aynada kendilerini görürler de, yine aynaya iftira ederler.