"Sever gibi, önemser gibi, ilgilenir gibi, umursar gibi, arkanızda gibi, var gibi, ama aslında insanlar Hiç gibi..."
Olanları, olmayanları düşünüyorum. Olma ihtimali olanları, geride bıraktıklarımı. Keşkeyle başlayan cümleleri hiç sevmem ama keşkelerimle uyuyup uyanıyorum son zamanlarda. Nerden nereye geldim, ne yaşıyorum ben? Kimliğim ağır geliyor, barışamıyorum onunla. Üşüşüyor üstüme gölgeler, geçmişten taşıdıklarımla gelecekten bana uzananların gölgeleri. Zihnim kendi kendini tüketmeye mahkum edilmiş, kendi içine çöküyor, bir kara deliğe dönüşüyor adeta. Olasılıklar, olduğum yer ve ikisi arasındaki boşlukta sıkışan ben…
bi’ kerevizin insanı bu hale getirmesi şoke edici. tadı çok güzel diye ayıla bayıla yediğim kereviz salatası beni acillik yaptı. aramıza hoş geldin kereviz alerjisi.
-ayseka
“Dünyayı değiştireceğimize hiç inancın yok mu?İnsan dediğin bir çuval etten mi ibaret?”
HOŞ GELDİN...
Hoş geldin ey şimdiki zamanım
Geç gönlümün eşiğinden, tam anı
Hoş geldin her bölümüm, tamamım
Uzat ömrümün beşiğinden yanağını
❤
...
....
.....
.......
Şöyle; senin gönlün meshur ve musahhardır mazursun...sen gamın ne olduğunu hiç bilmedin mazursun...ben sensiz bin gece kan yuttum sen bir gece sensiz kalmadın mazursun. 🪐
2:32🕰️
07.05.2024✨
H. K.
Kimdir havuzlarının yanında durmuş, paramparça hayatımın anılarına bekçilik eden
azametli hükümdar? Yaprakların henüz yeterince açılmadığı, mavili huzurumun kuş-
saatlerinde soyluydum. Uzakta karavelalar, taraçalarımın eteklerinde oynaşan denizi
tamamladı ve güney bulutlarında, elimden kürekleri bırakırcasına yitirdim ruhumu...
H. K.
Müthiş bir çabayla sandalyemden kalkıyorum, ama o da benimle geliyor sanki, hem de
iyice ağırlaşmış olarak; çünkü öznelliğin sandalyesi bu.
H. K.
Gönlümün kaydığı bütün dinginliklerin, ruhumu parçalayan sivri köşeleri var. Bakışlarımı kenetlediğim bütün bakışlar zifiri karanlık çıktı…
‘Eğer burada durup daha ileri gitmeyeceksek, niçin bu noktaya kadar geldik?’
"Ben tek başıma da çoğluğum. Ben tek başıma da kalabalık ve dostum."
-Nietzsche