İnsancıklar

0 üye
208 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
İnsancıklar
İnsancıklar
İnsancıklar
Dostoyevski... İnsancıklar... Nasıl bir ilk kitap olabilir? Çok sıcak, çok içten, çok samimi... Klasiklerden olunca böyle bir iletişimi beklemiyordum. Bir arkadaş tavsiyesiyle okumaya başladım. Ve çok güzel bir üslupla devam etti. Yaşlı bir katip olan Makar ve genç akrabası Varvara. Karşılıklı çaba içerisindeki iletişimleri beni aldı ve götürdü. Malkar'ın yoklukta Varvara 'yı düşünmesi, ona hediyeler göndermesi, onu mutlu etmek istemesi.. Varvara 'nın Makar 'a olan geri dönüşleri.. Karşılıklı değer nasıl verilir bunu öğretti bana. . Zengin kesim ile fakir kesimin farklılıklarını da görebiliyoruz kitapta. Zenginlerin fakirlere nasıl davrandığını. Fakirlerin fakir oldukları için nasıl bir psikoloji içinde olduklarını, özellikle kiracı ailenin yaşadıklarından açıkça anlayabiliyoruz. Aslında bazı kesimlerde o zaman da şimdi de bu durumun farklı olmadığını görüyoruz. . Son olarak Varvara 'nın yine Makar 'ı düşünüp verdiği karar ve sonucunda gelişenler ve Makar 'ın pişmanlığı..(Spoiler vermemek için açıklamıyorum) . Ama sonunu kesinlikle böyle beklemiyordum. Bittiğine çok üzüldüm, böyle bittiğine daha çok üzüldüm. Bir süre yeniden düşündüğüm bir kitap oldu.
Fyodor Dostoyevski
Fyodor Dostoyevski
İnsancıklar
İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Koridor Yayıncılık · 202062,8bin okunma
Çokta şey etmemek lazım... Çoğunluğu böyle zaten... Alıştık...
İnsanların çoğundan kötü oldukları için değil, kendilerine bile düşman oldukları için vazgeçtim. Ve bir ismi silerken dimağımdan onunla ilgili iyi ya da kötü hiçbir şey düşünmedim, bir daha.
Reklam
Çok tuhaftı ağlayamadım.Ama ruhum paramparça olmuştu..
Sahip olduğun ilham perisiyle çatı ve bodrum katlarında yaşayanlara hayat veren genç şairi tebrik ediyorum. Yaldızlı köşklerde yaşayanlara yoksullar da insan, onlar da kardeşlerimiz, diye haykırıyor . VİSARİON BELİNSKİ
184 syf.
7/10 puan verdi
·
6 günde okudu
Ansızın biten kitap
Kitap ile ilgili ip ucu vermeden , kitabı okumayanlara ön bilgi sunup keyfini kaçırmadan neler yazarım bilmiyorum. O nedenle değerli okur , bu kitabı okumadıysan ve kitapla ilgili ön bilgi almak istemiyorsan lütfen incelememi okumayı ertele. Klasik kitap okumaları konusunda oldukça talihsizim . Yarıda bıraktığım kitaplar oldu. Bu kitap beni sürükledi. Ama bence anlamsızca aniden bitti. Ölüm gibi... Kitaptaki melankoli , maddi ve manevi fukaralık çok çarpıcı. İnsan onlara acıyor fakat bu acıma kör kibrimizden geliyor. (Acımasızca genelleme yapıyorum) Katip , amirleri önünde sefil bir şekilde duruyor , peki biz? Katip köle gibi çalışıyor, karnını bile doyuramıyor , peki biz? Kızcağız eğitimine rağmen potansiyelini hiçe sayıp kendi kurtuluşunu dengi olmayan insanların himayelerinde buluyor, (Katip , öğretmen ve tüccar...) Peki biz? Kitapta o döneme ait ne kadar insan acziyeti varsa şekil değiştirmiş, ruhu aynı kokuşmuşlukta... Kitap bittiğinde yazara sitem ettim. Neden böyle bitti? Kafamda bir kaç romantik senaryo , birkaç dramatik ve trajik senaryo vardı. Hepsi boşa çıktı, basamak sanıp ayağınızı basarsınız ve garip bir şekilde boşa çıkarsınız. Öyle bir şey... Şimdi bu satırları yazarken fark ediyorum kitap beni etkisi altına almış. Yeni kitaba geçmiyorum. "İnsancıklar" ı ve günümüzdeki hallerini düşünüyorum... Öneri: mektuplar arası zamanlara dikkat edin. Katip , büyük çoğunlukta , hemen cevap veriyor. Varvara , "görüldü" yapıp bir kaç gün sonra yazıyor :) Keyifli okumalar. (İyimser Toprak)
İnsancıklar
İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202362,8bin okunma
Bu his hep geçmişte kalmış olsun. En fazla bir kere yaşansın.
Çok tuhaftı! Ağlayamadım.Ama yüreğim paramparça olmuştu.
Sayfa 72 - CanKitabı okudu
Reklam
72 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.