Soğuk bir kış sabahı Yerin altında dört kirpi,donmamak için birbirine sokuldu. Isınmak istediler. Dikenleri birbirine battı. Ayrıldılar. Üşüyünce tekrar yaklaştılar dikenleri batınca yine uzaklaştılar. Soğukta tek başına uyumak ile batan dikenlerin acısı arasında gidip geldiler uzun süre. Yaşadıkları bu ikilemi, aralarındaki uzaklık her iki acıya da tahammül edebilecekleri bir noktaya gelinceye dek sürdürdüler. Ne dikenleri batacak kadar yakın ne de üşüyecek kadar uzaktaydılar sonunda.
Kirpi mesafesi, gerçek sevgi mesafesidir.