Kendini kandırmak:
Şuursuz yalancılık, insanın "vicdanına rüşvet vermesi", aklını zekâsıyla, duygularıyla manipüle edebilmesi...
Bir tür akıl kanseri. Hakikatten yana en nasipsiz insan kendini kandırabilen insan değil midir..?
Kendini kandırabilen insanı, hakikat bile kurtaramazdı.
Kendinin yalancısı olmak, herkesi kandırabilmekten daha fena bu yüzden.
İnsanın gerçeğe, kendine, kendi gerçeğine yapabileceği en büyük kötülük.
Kendini kandırabilen ne öz eleştiri yapabilir ne de kendi yalanını bulmaya güç getirebilir çünkü..
"Başkasının verdiği sahte parayı almam bir derece kabul edilebilir bir şey ama kendi bastığım parayı bile sahici sanıp almam... Sözde benim iyiliğimi düşünen bir yabancı keseme daha iyi yerleştirmek bahanesiyle paramı alıp yerine fındık kabuğu verdi diyelim. Benim kendi keseme fındık kabuğu doldurup sonra da bunu gerçek para gibi kullanmaya çalışmam onun yaptığının yanında hiç kalırdı!"