"Sanki şehir tanıdığı bir yer,geniş bir ev olmaktan çıkmış;
her önüne gelenin sınırsız beton,sokak,avlu,duvar,kaldırım ve dükkân eklediği 'Tanrısız' bir yere dönüşmüştü."
O kadar mutsuzum ki, mutluluğu özleyecek kadar.
O kadar çok ölmek istiyorum ki, bu hayatı yaşayabilmeyi isteyecek kadar.
Ama çevrede ne mutluluk var, ne de hayat.
İçimize gömdüğümüz mutluluğun gerçekleşebilecek bir yaşam formuna dönmesi pek muhal.
Her şeyi bir yas tülünün ardından görmek dermansız kişiliklerle özgüdür; ruh kendi ufuklarını kendi açar, göğü fırtınalı görmenizin nedeni karamsar ruhunuz.
Sayfa 695 - Monte Cristo Kontu 2. CiltKitabı okudu