Mutsuzluktan ölmek üzeresindir ve kimse bunun farkında değildir. Zaten de kimsenin fark etmesini istemezsin.
Nasılsın derler iyiyim dersin. Oysa iyi olan birşey kalmamıştır bu dünyada. Bunu söyleyemezsin. Maskeni takar yalandan gülümsemeni yüzüne yerleştirir yoluna devam edersin.
Birşeyleri değiştirmek elindedir belki ama buna cesaretin yoktur. Bildiğin tek şey yorgun oluşun, artık tükenmiş hissedişin...
£.¥
Kendimce
Zamanın yittiği günler vardır.
Sözlerin bittiği, gülüşlerin yok olduğu.
Bakışların donduğu, ellerin ayrıldığı.
Bazı anlar vardır;
Boşluğun içinde varlığını sürdürdüğün.
Bazı anlar vardır;
Yokluğun içinde var olan;
Kalplerin yok olduğu, yaşamın hep var olduğu...
Bazen bazı şeylerin telafisi olmuyor. Söylenmemiş bir sözün pişmanlığı, yaptığın yanlışların pişmanlığı, unutamamanın pişmanlığı, vazgeçemeyişin pişmanlığı.. hani derler ya insan birine geç kalır diye oysa insan en çok kendine geç kalıyor.
İnsan yalnız kalınca anlıyor kendine geç kaldığını. Ama anlamak yetmiyor çünkü pişmanlık denizinden çıkamıyor insan. Ne ayağı yere basıyor ne vazgeçebiliyor ne unutabiliyor ne de gidebiliyor...
Bazen sessizleşir insan,
Sustuğundan değil,
Sesini duyurmak için.
Bazen mutsuzluğa düşer insan,
Yok olmak için değil,
Daha güçlü ayaklanmak için.
Arayış
Kaybettiğim birini aramak için gelmiştim bu hayata,
Lakin bulmam gerekenin kendim olduğunu anladım..
Yalnızlık...
İnsan ne zaman yalnız kalır ?
Kendinden bir kalp gittiğinde mi, yoksa bir kalpten gittiğinde mi?
Yalnızlık sadece gitmekle mi olur?
İki kalp birlikteyken de yalnız olmaz mı insan?
Hayatını adadığın bir çift gözde kendi yüreğini görememek midir yalnızlık?
İnsan ne zaman yalnız kalır?
Bir gönüle girdiğinde mi, yoksa bir gönülden çıktığında mı?
Bir gönülden çıkınca yalnız kalır mı insan, o gönlü kendi yüreğinden gönderemedikten sonra...
İnsan ne zaman yalnız kalır?
Yok sayıldığında mı, yok olduğunda mı?...
Bir sevda denizinde insan;
Ya dibe batarsın ya karşı kıyıya geçersin..
Her ikisinde de sonsuzluğa ulaşırsın.
Ya kendi yüreğinde hiç olursun,
Ya sevdiğinin yüreğinde...
Sevgi denizinin sonsuzluğunda,
Hiç olur insan.
Səssizdi.. Aramızdakı dərin sükut, düşüncələrimlə ruhuma xaos dadında musiqi notları bəstələyirdi..