!!DİKKAT!! Yorumum spoiler içerir. Kitabı henüz okumadıysanız incelememi okumamanızı öneririm.
Kitabın başlarında ana karakter, Alex ve ‘’kardeşleri’’nin onca zavallı insana yaşattıklarına tanık olmak kendi adıma çok zor, can sıkıcı ve rahatsız ediciydi. Haftalarca bu kitabı okumaktan kaçındım. Elime alıp okumaya devam etmemi sağlayacak motivasyonu bulmakta çok zorlandım. Alex’in 10 yaşlarındaki iki kıza tecavüz ettiği kısım ise çok rahatsız edici ve mide bulandırıcıydı. Bu eylemi kızlara lütufta bulunmak, onlara bir iyilik yapmak gibi görmesi de Alex’in ne denli kötü ve kayıp bir insan olduğunu gözler önüne seriyor. Alex tutuklandığında ise çok mutlu oldum. Çok fazla kedisi olan yaşlı kadını öldürdüğü kısımda, bir kedisever olarak, kedilere de zarar vereceğinden çok endişelendim. Bunu yapmaya fırsat bulamadığında ise rahatladım.
Bir ana karakterin başına gelen kötü şeylere böylesine sevindiğimi hiç hatırlamıyorum. Devletin deneyi başarılı olduğunda ve kötü düşüncelere sahip olduğunda kendini hasta hissettiği zaman memnun oldum. İntihar teşebbüsünden sonra eski haline geri dönmesi ise beni hayal kırıklığına uğrattı.
Her ne kadar insanları doğruyu, iyiyi seçmeye zorlayamayacağımıza katılıyor olsam da insanların kötülüğü seçmesine, başkalarına zarar vermesine de izin verip yaptıklarını ‘’özgür irade’’ kabul edip makul görmeye inanmıyorum. Bir kişinin özgürlüğü, başkalarının hak ve özgürlüklerini kısıtladığı noktada sınırlandırılmalı, diye düşünüyorum.
Yazarın ciddiyetsiz üslubu da beni ayrıca rahatsız eden detaylardan birisi oldu.
