Muhafazakârlık, tarihsel olarak farklı değerleri sahiplenmiştir. Muhafazakârların dönemsel olarak farklı siyasi ve ahlaki değerleri doğal bulmaları Auerbach’a göre onun gevşek bir ideoloji olduğunu göstermektedir. Muhafazakâr duyarlılık, değerlerde yaşanan değişim ve bu değişimin nitelik ve yöntemi ile ilgilidir. Muhafazakârlık günümüzde iki ana sınıfa ayrılmaktadır. Bunlar, Liberal ve Klasik muhafazakârlıktır. Muhafazakârlık liberalizme doğru ilerlediği yolda neo-muhafazakârlık adı altında yeni sağın bir parçalı hâline gelmeye başlamıştır. Fakat o süreçte muhafazakârlık paleo-muhafazakârlık, klasik muhafazakârlık ve geleneksel muhafazakârlık gibi etiketleriyle varlığını sürdürmeye devam etmiştir.
II. Dünya Savaşı’ndan sonra Amerikan muhafazakârlığı da serbest piyasa muhafazakârlığı veya liberteryen olarak ikiye ayrılmıştır. Gelenekçiler, ekonomiden çok Leviathan’ın manevi ve etik sebep sonuçlarıyla ilgili olmuştur. Muhafazakârlık onlar için değerlerin restorasyonu anlamını taşımıştır. Muhafazakârlığın ve liberalizmin 3 temel konuda serbest yaklaşımları bulunmaktadır. Bu konular; • Özel mülkiyet, • Serbest teşebbüs, • Kanun hakimiyeti. Liberalizm ve muhafazakârlık arasında bulunan yakınlaşma onlara birçok konuda çatışma kaynağı da yaratmıştır. Bu konulardan bazıları şunlardır; • Aile, • Din, • Bireysel özgürlük, • Evrensel değerler.
Çağımızın en yaygın dini olan liberalizm, bireylerin öznel hislerini kutsal olarak gördüğü gibi üstün otoritenin de kaynağı olarak kabul eder. Neyin iyi neyin kötü, neyin güzel neyin çirkin olduğu, neyin yapılması neyin yapılmaması gerektiği bizim ne hissettiğimize bağlı olarak belirlenir.
Liberal yazarlar insan ilişkilerinde zorun bir araç olarak kullanılmasına her zaman karşı çıkmışlar ve bu ilişkilerin gönüllü oluşuna büyük önem vermişlerdir. Dolayısıyla, genelde otoriteye, özelde ise devlete karşı sürekli ve giderilemez şüpheler ve korkular taşımışlardır.
Kimse sen oyunun içinde kalıp onu daha iyi oynadığın için küresel güç bölüşümü içindeki yerini terk edip “buyur abi” demez sana. Piyasanın üretimin koordinasyonundaki merkezi yeri, piyasa dışı örgütlenmelerin görünmez ve kanlı eliyle korunur hep.