… kendi içimin âleminde yaşıyorum.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Evet, anılar. Nice serüven geçirdik, ne dostluklar eskittik, bir biz ikimiz kaldık ayakta. Aynı sapta tüveyçlerini birbirine dönmüş iki çiçek gibiyiz; bir de tomurcuğumuz var.
Durmadan okuyup not alıyorum. Bu okuyup not almalara ömrüm vefa etmeyecek.
Sayfa 244 - Nezihe MeriçKitabı okudu
İşte bir yaz daha geçti gitti. Nasıl geçtiğine şaşa şaşa, arkasından baktıra baktıra...
Sayfa 235 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Yataklarımızın üzerine uzanır, nasıl uzun uzun konuşurduk. Ne rahat günlermiş onlar... İşim çok, içim dar, yaşım eh işte... Yaşamak çok zor geliyor. Ayaklarımı uzatıp oturmak ve hiçbir şey düşünmek istemiyorum.
Sayfa 219 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Yıllar tesirsiz geçmiyor, bir şeyler bırakıyor
Sayfa 195 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Aman Gönül Allah aşkına üzme kendini olur mu?
Sayfa 184 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Bu şu demekti ki benim ne kızmaya, ne sinirlenmeye, ne ağlamaya, ne surat asmaya ne hiç hiç hiçbir şeye hakkım yoktu. Ben her an, gözlerinin içi pırıl pırıl, hayatından memnun biri olmak zorundayım. Anlatabiliyor muyum? Oysa ben çıldırmak üzereydim.
Sayfa 180 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Erkekleri hiç sevmiyorum.
Sayfa 154 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Bu yalnızlık her zaman benimle beraber oldu.
Sayfa 152 - Nezihe MeriçKitabı okudu