Her şeyi olduğu gibi almaya, dünyayı kabul etmeye başladım artık.
Sayfa 152 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Türkiye'de yaşamak baş ağrısı çekmek demek.
Sayfa 135 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Ben bunları yaparken hep herkesle beraber, ama içimden yapayalnız yaşar dururum.
Sayfa 131 - Nezihe MeriçKitabı okudu
İçimde kendime ayırdığım küçücük kimsenin bilmediği bir köşe var. Onu kendime saklıyorum. Sen oradasın işte.
Sayfa 128 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Ben de öyle içimde bir yerde tek başıma yaşıyorum.
Sayfa 116 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Sahiden biz hiç değişmedik Gönül. Hayat şartlarını boş ver. Bizim içimizde kafamızda bir yer var ki hep çocuk, hep genç
Sayfa 116 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Ama ben bittim. Gülmeyi, şöyle içten gülmeyi unuttum. Şimdi hemen ağlayan, sinirlenince saçını başını yolan biri oldum. Ah ne zormuş Gönül yaşamak, ne zormuş.
Sayfa 113 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Ne yapayım ben de bari kitaplarım var diye teselli buluyorum.
Sayfa 112 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Alıp başımı bir yerlere gitsem. Yıllarca tek başıma yaşayabilirim gibi geliyor. Yorgunum, Allah'ım nasıl yorgunum bir bilsen, sen de yorgunsun, asabın berbat biliyorum. Neden? Bilmiyorum. Ne değin iyi kızlardık biz oysa. Ne iyi günler görmeliydik.
Sayfa 100 - Nezihe MeriçKitabı okudu
Alıp başımı bir gitsem. İnsanlardan çok usandım. Onları bir özlesem. Yeni bir hızla dönüp sevsem onları.
Sayfa 98 - Nezihe MeriçKitabı okudu