Melankoli
Ne bir dost, ne bir sevgili,
Dünyadan uzak bir deli...
Beni sarar melânkoli:
Kafamın içerisi ömür.
Sayfa 34 - YKYKitabı okuyor
Her yöne doğru her şeyi eşit derecede zehirleyen melankolinin zavallı kurbanıyım..
Sayfa 63Kitabı okuyor
Sessiz Melankoli
Melankolinin ipeksi elleri vardır, ama bileği güçlüdür. Kalbi kavrar ve yalnızlık içinde bunaltır. Melankolinin bağlaşığı olan bu yalnızlık, manevi yücelmenin de arkadaşıdır çünkü. Melankoliye ve yalnızlığa düşen genç bir adamın ruhu rüzgarda titreyen, şafakta açılan ve gece çöktüğünde de kapanan körpe bir zambak gibidir. Onun zihnini meşgul edecek etkinlikleri yoksa, oyunlarını paylaşacak arkadaşları yoksa, hayat bu genç adam için, örümcek ağlarından başka şey görmediği, sürünen boceklerin çıkardığı boğuk sesten başka bir şey duymadığı daracık bir hapishaneden başka ne olabilir ki.
Sayfa 6Kitabı okudu
Uzuntunun estetik herhangi yani yoktur, oysa estetiksiz melankoliye az rastlanir.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Modern ölümcül günah ise depresyondur. Her çağda insan olmaya dair olan, neredeyse antropolojik bir sabit teşkil eden depresiflik, üzgün ve mutsuz olabilmek, ağır bir başarısızlığa dönüşüyor, post-ahlakçı bir tutumla "hastalık" sayılıyor. Oysa kendini depresif sanan ve çok defa haklarında depresif teşhisi konanların birçoğu sadece melankoliktir...
Melankoli ile depresyon arasında kalan değerlendirilmesi zor bir gri bölge bulunur. Fakat depresyon teşhisinin melankoli içinde enflasyonist ölçüde kullanılması, hasta sayısını saçma yüksekliklere vardırır. İlaç sanayi için ve ne olursa olsun hastalığın kamusal algılaması açısından da iyidir bu, fakat tek tek vakalar için iyi değildir,zira melankolide ilaçlardan çok sohbet arkadaşına ihtiyaç vardır, depresyonda ise hekim ve terapist müdahalesine...
zərif bir şeyi ifadə edir ..
Melanxoliyadan danışacağıq, lap yəqin. O da deyəcək ki, bu söz elə özü kədərli sözdür. Mən deyərəm ki, yox, bu nostaljidir, işıqlı bir kədər var bu sözdə.
Sayfa 100Kitabı okudu
Sevmekten çok sevilmesi bizim için talihsizlik olan kadını duygulanarak düşünürüz. Artık bizim için “ölüden de öte” değildir. Sevgiyle hatırladığımız bir ölüdür. Adaletli olmak gerekirse ona ilişkin fikrimizi düzeltmemiz şarttır. Ve o da ataletin kadirimutlak fazileti sayesinde kalbimizde ruhen dirilir ve ondan uzakta, sükûnet içinde, gözümüzde yaşlarla yürüttüğümüz son yargılamada hazır bulunur...
Sayfa 228 - Marcel ProustKitabı okudu
Kaygıyla kaldırıyor düşünceli başını,
Rüzgârın güçlü soluğunu çekiyor birden içine...
Sayfa 137 - Marcel ProustKitabı okudu
Sahilde ya da ormanda gezinirken anlık bir tefekkürün ya da tahayyülün hazzına kapıldığında, hatta rüzgârın estirdiği bir rayiha ya da ezgi usulca onu ele geçirdiğinde, bir an derdini unutturduğunda ansızın kalbinde acılı bir yara açılıyor, dalgaların ya da yaprakların üzerinde, ormanın ya da denizin belirsiz ufkunda görünmez fatihinin muğlak görüntüsü beliriyor; bulutların ötesinden gözleri tıpkı kendisini ona sunduğu günkü gibi parlayarak, içinden çektiği bir oku daha sapladıktan sonra sadağıyla birlikte kaçıp gidiyor sonra...
Sayfa 133 - Marcel ProustKitabı okudu