şamdanlarında siyah gül motifi bulunan evi ziyaret ettim küçük hanım.. şamdanlar mı bu kadar garip yoksa evin merdivenlerini yavaş yavaş çıkan ben mi eğretiliğim ile gariplik çemberine giriyorum bilemedim. uzaktan bir resmin figüranı... yani önceden iplerle ters düz oyununu oynamayı seviyormuş, işaret parmağına ipi dolayıp hayaller kuruyormuş da şimdi nefesiyle alıp veremediği varmış gibi.. insanın kendisiyle alıp veremediği olmalı, yanılıyor olamam değil mi küçük hanım?..
bir film karesinin kırık camları insanların parmaklarına batıvermiş oyunu oynanmış da gerçeğin acı çığlıkları alkış sesleriyle bastırılmış. alkış hiçten ibaret.. geçici, gamsız ve... parmak uçlarınızı koruyun küçük hanım, kalbinizi soğumaması için diri tutarken...
rüzgarların evi bellediği bu ülkenin başkenti, kalbimi işaret ederken yanılgılarım ve sanmalarım çoğalıyor. nedametim parmak uçlarıma bulaşan mürekkebin can suyu hâline geldi bu yüzden sürekli karalıyorum ve olmaması gerekenleri mış gibi yazıyorum. bu bir illüzyon küçük hanım, sözlerime kanın... teessüf ederim..
nedametim, insan olmamdan geçiyor ve düzelmek için şifalı sözler okuyorum.
nedametim...
dostunuz, nane.
uzun metrajlı bir film değil. mürekkep lekesine bulanmış mühim satırlar bunlar. üzerine birkaç damla...
çevir sayfayı, bulanların başta kaybolanlardan olduğuna dair çakıl taşına takılan aforizmalar üret. yazık... yazık ki şairler kadar... cesur olmaya... mahcup ve endişeli çizgisinin içten gelmesi kâfi sanki. çevir sayfayı, forslu kelimlere gerek yok biliyorum, o da biliyor, mesele aynı renk kalemle... avcuma çiçek tohumları bırakıp beklemeye başladı. ip, kalp, hemhâl olma...
çevir sayfayı beklerken şiirlerinin sonuna verâ ismini itina ile yazdı. çizgiler, altı kırk beş vapuruna takılırken üsküdar'da ezan okunurken ve hâlâ adım atmaya çekiniliyorken...
mühim değil, çevir sayfayı.
bir yerden sonra adımları aynı hisle atamadığını anladığında iki kere iki dört eder cevabını daha kolay veriyorsun. cümleler eğilip bükülmüyor, suçlanmıyor ya da umma ki küsmeyesin lafını kapının girişine asıyorsun. hisler değişken mi geçirgen mi yoksa havalardan mı bilinmez... gönüldeki o garip kuraklığı isim isim dualarla süslediğinde bazı cümlelerden daha ehemmiyetli olduğunu idrak edip bu yolu tercih ediyorsun.
eve dönmek uğruna mücadele ettiklerimiz.
mücadele ettiklerimiz yüzünden eve döndüklerimiz.
sadece " ev " dediğimiz için dönmeye niyetlendiklerimiz.
ve o mühim soru, ev sahiden nedir?
duaları, eksik olma cümlesini, hastaneye giderken kulağımdan eksilmeyen valizin tekerlek sesini ve bitki çayı istediğini biriktiriyorum. sükunetimle beraber hem de.
murtaza gittikten sonra ( öldükten ) kedilere daha fazla dikkat etmeye başladım. bursa'ya geldiğimden beridir de bu durum devam ediyor. yurdun bahçesinde siyah beyazlı tombik bir tane var, kendini pek sevdirmiyor lakin akşam yemeklerimizi paylaştığımız günler oluyor. dün öyle yaptık. bir de turuncu olan var. tombikliği ve canayakınlığı aynı murtaza, allah'tan fakülteme yakın bir yerde de çoğunlukla rast geliyoruz. bazen otomatların oradaki oturma yerlerine geliyor, geçenlerde gördük hemen yanımıza aldık. bayağı bir sevdik. fazlasıyla güzeldiler...
çok güzeller.
1
parmak uçlarına işlenen serçe motifi, sesin hüsnükuruntusu hayır kuruntu falan değil basbayağı hakikat. hakikat? tabii, bu yüzden serçeleri iplere ya da tellere değil de parmak uçlarına işlemişler ya. görün diye. yanlış, görün ama ses çıkartmayın diye.
2
hülâsaların ipleri olsa kukla diye oynatırlar, üstüne bir ton tebessüm isterler belki. yırta yırta bitirilmeyen kağıtlar parmak ucuna ufak bir sıyrık attığında hissedilir ' kapat artık perdeyi!' cümlesindeki nasırlı sesin öfkesini.
3
yalan yanlış, doğru dosdoğru bir masa. hangi yıldan kaldığı belli olunamayan ince, zarif bir o kadar da küskün hayal kırıklığı. şimdi biliniyor mevsimlerin iç dengeyle kurduğu muhabbetin sahiciliği. bir üzüm ya da nar tanesinde gizli muhabbetin kelimeleri.
4
kazan kaybet.
kaybet kazan.
ya da direkt sil baştan.