"Bu aralar hira'ya gidesim var. Bu sahte dünya' dan kaçıp Nur dağına sığınasım var. Ashab-ı kehf gibi bilmem kaç yıl uyuyasım var. Kabe'nin duvarına başımı yaslayıp gözyaşım kuruyana kadar ağlayasım var..."
Seni ne zaman unutacağım,
Bu sızı ne zaman dinecek?
Yoksa ölene dek benimle mi gelecek?
Ne tarafa ağlıyım usta
Gecemi gündüzüme katıp neredeyse 9 aydır bütün isteklerimi bastırıp sadece çalışıp günde ortalama 3.5-4 saat uyuyup bu vatana yararlı bir subay olmak istedim. Ve karşılığında aptal gibi stres yapıp her şeyi berbat ettim. Kendi kendime yaptım. Biliyorum nasipten öte olmaz lakin üzülüyor işte insan, ne desem boş geliyor. Ne diyim umarım Jamyo kazanırım da kendimi bu kadar yıpratmama değer. Yine de acıtıyor...
Her şeyden biraz kalır: Kavanozda biraz kahve,kutuda biraz ekmek, insanda biraz acı...
12.11
Müşküliyetimin sebebi hep bu saatler değil miydi?
Senin meşgul, benimse seni düşünmekten müşkül durumuna düştüğüm saatler; değil miydi bu saatler.
Birazdan saat on ikiye varınca,yokluk adlı defterime yine yeniden sızılarımla sızlanmadan, nazlanmadan seni yazacağım.Keşkelerimize yâre ettiğim belkilerimizle birlikte şarkımızı mırıldana mırıldana solgun sayfalara çiçek açtıracağım. Bilme-sende olur.
Aile kokusunu kaybedeli
Epey olmuş bir evin
Kırık pencere çerçeveleri gibi
Tane -tane,
mühür -mühür
Kesik-kesik...
Taşlar arasından güneşe boylanan
Sabah gülü gibi yaprak -yaprak
Adım adım
Azar- azar umut ediyorum.
Geleceğe umut ediyorum.
Bir su kuyusunda tərk edilmiş
Gözler gibi ışıl ışıl
Nemli nemli
Uzun uzun gök yüzüne umut ediyorum.
Bir kara kuyu koynunda
Sadece umut ediyorum.
Sadece umut.