r
raif efendi’nin gönlü
maria puder, yaşamak için kendisine kayıtsız ve şartsız muhtaç olduğum bir insandı.
bu his ilk anlarda bana da garip geliyordu. bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanın vücudu birdenbire benim için nasıl bir ihtiyaç olabilirdi?
fakat bu hep böyle değil midir ?
birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz?
ben de, o zamana kadarki hayatımın boşluğunu, gayesizliğini sırf böyle bir insandan mahrum oluşumda bulmaya başlamıştım.
Sayfa 84 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
insanlardan kaçışım, içimden geçenlerin en küçük bir parçasını bile etrafıma sezdirmekten çekinişim bana sebepsiz ve manasız görünürdü.
zaman zaman beni saran hüzünlerin, hayat bıkkınlığının bir ruhi hastalık alameti olmasından korkardım.
bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Sayfa 85 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
maria puder bana bir ruhum bulunduğunu öğretmişti ve ben de onun, şimdiye kadar rastladığım insanlar arasında ilk defa olarak, bir ruhu bulunduğunu tespit ediyordum.
Sayfa 85 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi.
bu ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkıyordu.
biz ancak o zaman sahiden yaşamaya —ruhumuzla yaşamaya— başlıyorduk.
o zaman bütün tereddütler, hicaplar bir tarafa bırakılıyor, ruhlar birbirleriyle kucaklaşmak için, her şeyi çiğneyerek , birbirine koşuyordu.
Sayfa 85 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
eskiden her insan hakkında, hiçbir esasa dayanmadan, sırf mukavemet edilmez bir hissin, bir peşin hükmün tesiriyle nasıl “ bu beni anlamaz ! “ demişsem, bu sefer bu kadın için, gene hiçbir esasa dayanmadan, fakat o yanılmaz ilk hisse tabi olarak, “ işte bu beni anlar! “ diyordum.
Sayfa 86 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu
dünyada bundan daha ferah verici bir şey olabilir miydi ?
şimdi onunla beraber bu ıslak yollarda yürüyecek, tenha ve loş bir yerde oturarak göz göze gelecektik.
ona birçok şeyler, şimdiye kadar hiç kimseye, hatta kendime bile söylemediğim şeyler anlatacaktım.
bunların çoğu kafamda bir anda doğuyor ve beni hayrete düşüren bir süratle yerlerini yenilerine bırakıyordu.
onun ellerini tekrar avuçlarımın içine alacaktım, uçları biraz kırmızı olan üşümüş parmaklarını ovuşturarak ısıtacaktım. bir kelimeyle ona yakın olacaktım.
Sayfa 86 - kültür yayınları, 1.basım, istanbul 1943Kitabı okudu