r
Romantizm
Christian is that you?
Selamlar, ben Leyla.
O kadar tatlı bir hikayeydi ki! Tamam, kabul edelim, klişeler klişesi bir konuya sahipti, ancak hangi hikaye klişe değil ki? Esas önemli olan, yazarın klişe hikayeden neler çıkarmış olması. Ben, (
E. L. James)'in kalemini çok sevdiğim için bayılarak okudum. Maxim o kadar kibar, o kadar beyfendi bir erkekti ki, Christian Grey yanında halt etmiş. Maxim, Christian’ın törpülenmiş hali gibiydi; ikisi de benim bebeğim ama Maxim’i tercih ederim. Kdkdkd 21. yüzyıl lordum benim
Alessia kelimenin tam anlamıyla ürkek bir ceylandı. Yaşadığı şeyler geldiği ülke alıştığı gelenekler kendisini öyle şekillendirmiş olabilir ancak keşke karakterimize biraz daha derinlik verilseydi. Umarım ikinci kitapta gelişimini daha çok görürüz.
Ülkesinden kaçan hizmetçi güzel kız, yakışıklı patronunun evinde çalışmaya başlar ve konular gelişir. Ancak Alessia’nın karanlık geçmişi, ikilimizin peşini bırakmayacaktır. Konusu bu kadar, ama siz bir de içini okuyun. O kadar minnoşlardı ki, kalbim sıcacık oldu. Karakterlerin birbirlerine duyduğu aşktan kaçmamaları beni çok mutlu etti. “Aşık oldum, ne yapacağım, dur terk edeyim” triplerine girmemeleri ve özgürce sevgilerini kucaklamaları hoş bir değişiklikti.
Maxim’in bölümleri birinci tekil ağızdan, Alessia’nın ise üçüncü tekil ağızdan yazılmış. Bu, karaktere nesli tükenen hayvan havası vermiş. Keşke kızı da kendi ağzından okusaydık olayları.
Çocukluk aşkı mı yoksa çocukluk arkadaşlığı mi? Jasper terk edilmiş bir çocukken Eaton ailesine katılır ve onlarla kardeş olarak büyüyüp iyi bir hokey oyuncusu olur. Ailenin kuzeni Sloane ise küçük yaşta ilk gördüğü andan itibaren Jasper'ı sevmektedir. Fakat Jasper ona arkadaş olduklarından başka birşey söylemez. Ta ki Sloane'nın düğününe kadar.
Her iki ana karakterimizde araları bozulmasın diye senelerce hislerini bastırmaları ve aile dinamiklerini okumak güzeldi. Sloane'nin yüzleşme sahneleri de güzeldi. Fakat Jasper'ın travmalarindan mütevellit olan dominant tarzı bence gereksizdi. Onun dışında Jasper iki uçta duygular hissettiren bir karakter olmuş. Bir yerde çok severken davranışını başka bir sayfa da nefret edebilirsiniz. Sloane'i sevdim. Winter'ı bu kitapta daha çok gördük. Harvey'i her kitapta ayrı sevdik.
Ben Violet'in hikayesini daha çok merak ediyorum.
Çaresiz 
Elsie Silver
Səfillərin tam mətnini ilk defedir oxuyuram. Bundan evvel texminen 400 sehifelik qısaldılmış metni oxumuşdum. Hər kəsin heyran qaldığı 10 balla qiymetlendirdiyi romana bir men isine bilmedim. Bu, belke de, romanı oxudugum yaşla, oxu tecrubemle elaqeldir. Fikrimce romanda işlenmiş beşeri mövzuları, insan hüquqları, azadlıq, cümhuriyyət kimi mövzulari anlamaq üçün qısaldılmış metn kifayet edir.
Sefiller (2 Cilt Takım) kitabında bəyəndiyim tək nüans insan hüquqları məsələsinin sujet xettinde müxtəlif hadisələrlə ifade olunmasıdır. 1700 sehifelik tam metn de uzun uzadı tesvirlər yersiz melumatlar üreyimi üzdü. Romanı bitsin deye gücle oxudum sebrimi tüketdi. 60 sehifeye yaxın kanalizasiya tesvirleri, monastr həyatı, xristian teriqətləri ilə bağlı uzun uzadı, cansıxıcı melumatlar, (halbuki, Dostoyevskiden monastr , kilse, dini teriqetlerle haqqında oxumaq ne qeder maraqlıdır) , Vaterlo döyüşü ile baglı ürekçekici tesviler mene 
Savaş ve Barış (2 Cilt Takım) romanını xatırlatdı. Hüqodan fərqli olaraq Tolstoy Vaterlonu, Napelon ve müttefiqler arasindaki mübarizeni daha axıcı, melumatlandırıcı şekilde oxucuya teqdim. Səfillər bəlkə də romantizm üslubunda yazıldığı üçün oxunması yorucu oldu. Romanda en çox meni bezdiren ise obrazlarin siçan-pişik oyunu oldu. Hüqo sanki Fransada başqa insan yox imiş kimi Jan Valjanı her defe fırladıb Tenardiye ve Javerin eline salir. 1700 sehifelik bir kitabda düşünün ki heç bir obraz mene dolğun, real, semimi, heyatdan alınmış kimi görünmedi. Romantizim bele bir cenceledir. Fikrimce Sefiller konkret bir cografiya üçün ve konkret bir dövr üçün yazılmış eserdir.
Eğlenceli
Miles kardeşlerden Tristan, üç çocuk annesi bir dula abayı yaktı. Önceleri sadece bir kaçamak olacaktı. Fakat işler değişti. Bir Paris kaçamağı ardından Claire’in oğlu Fletcher’ın Tristan’ın yanında staja başlaması ve gelişen olaylar.
Yine bu kitapta da bol argo, bol yatak muhabbeti var. Ayrılan tarafı ise komik diyaloglar ve Tristanın başından geçenler. Harry’ye bayıldım. Ortanca çocuk nam-ı değer Büyücü. Resmen Tristan’a kök söktürdü. Patrick ‘Hileci’ ise çok tatlıydı. Tristan’ın oğlanlarla olan birçok diyaloğunda yada olaylarda kahkaha attım. Tam bir romantik komedi diyebilirim.
Fakat Claire’in Wade’i düşünmeye başlaması ile ikilinin ilişkisi resmen sınav verdi. Aslında Claire hiç kendi hayatını yaşamamış. Bunun farkında bile değil. Genç yaşta anne olmuş, kocasının isteği üzerine banliyöde yaşamış. Kocası ölünce de kendini şirkete ve çocukları adamış. Halen de ölen kocasının planlarına göre yaşıyor.
Kitaptaki bazı sahneler çok zekice tasarlanmış. Çıkma teklif etti sahneye, çocukların okula gittiği sahne hepsi birbirinden güzeldi.
Bu sefer erkek karakteri daha çok sevdim. İlk kitapta kadın karakter ne kadar seviyorsam burdada Tristan bir numara oldu. Ve açıkçası Claire’in şirketinde ki sorunların sebebinin Ferrara olmasını bekledim. Claire kendince haklı olsa da kitabın bir çok yerinde sinirlerimi bozdu. Ve çocuklara bayıldım.
Anlaşma 
T.L. Swan
Jameson'a rağmen....
Bir gecelik kaçamak yaptığı yabancının bir yıl sonra yeni işindeki patronu ve şirketi Ceo'su olduğu ortaya çıkan Emily'nin hikayesi.
Toksik bir adam, kavgadan kaçınmayan bir kadın, bol kavgalı, bol sevişmeli, argosu bol bir kitap okumaktan çekinmiyorsanız gayet güzel. Tam bir ofis romantizmi diyemem. Işin içine biraz da gizemin girdiği çıtır çerez bir kitap.
Ben Emily karakterini sevdim. Her ne kadar yelkenleri kolay suya indirse de düşünce bazında ve istekleri konusunda kararlı bir karakter. Fakat Jameson, gerçek anlamda sinir bozucu. Elle tutulur bir yanı yok. Üstelik egoist. Gerçek hayatta olsa tahammül etmeyi geç koşarak uzaklaşılacak bir karakter. Zaten Claudia olayı büyük bir eksi yazdı hanesine. Güçlü bir karakter olarak lanse edilen CEO, aslında sorunların karşısına korkak davranması ve Emily'ye yaptıkları ile eksilerini arttırıyor.
Neticede kitap bu gerçek hayatta böylelerinden uzak durmak gerektiğini herkes biliyordur umarım.
Tristan'ı sevdim. Molly ve Aaron'u da sevdim. Kitapta eksik hissettiren yerler de var. Naif zihniyetli okuyucuya göre değil. Bazı aşklar şiddetlidir ki, bu kitapta ki karakterlerde şiddetli aşk mağdurları.
Uçaktaki Yabancı T.L. Swan
Cynster serisinin ilk kitabı. Ve benim senelerdir tekrar tekrar okuyabildiğim historical kitaplardan. Özellikle ana kadın karakter Honoria'yı çok beğeniyorum. Korkularına rağmen bir karar verirse onun için elinden geleni yapar. Kendi doğruları var. Döneminin feministi bile olabilir, tüm tavırlarının sebebi aslında korkuları olmasına rağmen. Ama nihayetinde aşk ana temamız olunca karşısına çıkan "doğru" erkek karakter onu bir şekilde yolundan çıkarıyor. Ana erkek karakterimiz Şeytan lakaplı İves Dükü Sylvester. Ona göre kadınlar korunmalı, herseyi erkekler halleder. Fakat karşısında ki kadın bu sefer onun doğrularında ilerlemiyor. Hoş öyle olsa ilgisini de çekmezdi.
Adları bir skandala karışınca Şeytan kadının adını temizlemek için evlenme teklif etmesi asil yüreğinden değil, kadını istemesinin dolayıdır. Ama aralarinda ki tum kıvılcımlara rağmen Honoria O'nu çok zorlayacak bu da okuyucuya keyifli dakikalar yaşayacaktır.
Şeytanın Gelini 
Stephanie Laurens
