"Öfke, sevgi istemenin bir diğer yoludur..."
Ne oldu sana?” sorusunun önemli bir parçası da, “Sana ne olmadı?”dır. Hangi ilgiler, şefkatli dokunuşlar, rahatlatıcı davranışlar, yani hangi sevgiler senden esirgendi? Meğer ihmal de travma kadar zehirliymiş.”
Eğer bir insan, abartılmış bazı davranışlar gösteriyorsa gerçekte o davranışların tam karşıtı duygular yaşamakta olduğunu da düşünmek gerekir."
Eric Fromm'a göre sevgi gösterilerindeki abartı sevginin değil yalnızlık korkusunun büyüklüğünü ortaya koyar.
"...Bir çocuk neden mahzun olur? Ya itilip kakılmış, dövülüp sövülmüştür, ya karnı açtır, üşümüştür, onu ısıtacak, yedirip içirecek, koruyup kollayacak kimsesi yoktur ya da en çok da onu sevecek, başını okşayacak, bağrına basacak, ona kendini çok değerli hissettirecek, her ne olursa olsun ondan vazgeçmeyecek bir ana babası, yani sahibi yoktur..."
Sayfa 73Kitabı okudu
Hiçbir çocuk sevgisiz büyütülmeyi haketmiyor
"N'oldu, Zezé?"
"Hiç, Godóia... Neden kimse beni sevmiyor?"
"Hep hinlik peşindesin de ondan."
"Bugün tam üç kez dayak yedim, Godóia."
"Hak etmedin mi ki?"
"Ondan değil. Kimse beni sevmediğinden herkes bana vurmak için bahane arıyor."
Sayfa 109 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Eskidenmiş uzaktan sevmeler,
Sadece gül yüzünü görmek için günü güne eklemeler,
Büyüsü bozulmuş aşkın,
Ekmeği yenmiş,
Mâsumluğunu yitirmiş.
....filizi kırılmış sevginin,
Yüzü solmuş,
Rengi griye vurmuş,
Rüzgârda savrulmuş çiçeği,
Gitmiş bir dikene konmuş...
~A_dile