s
Sis ve Zaman
0 memberDostoyevski, Unamuno, Proust
Ne biçim yaşam bu Orfeo, ne biçim yaşam, özellikle annem öldüğünden beri! Her yeni saatte, önceki saatlerin beni ittiği düşüncesine kapılıyorum, geleceği hiç bilemedim. Ve onu sezinlemeye başladığım şu an, geçmişe dönüşecekmiş gibi geliyor bana. Eugenia hemen hemen bir anı benim için. Geçip giden bu günler...bu gün, geçen bu sonsuz gün, iç sıkıntısının sisinde kayıp gidiyor. Bugün dün gibi, yarın bugün gibi. Bak Orfeo, babamın şu küllükte bıraktığı küle bak...
Sayfa 38 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Unamuno'nun Sisinde Gezmek
Unamuno'nun Sis kitabını bir süre önce okudum. Kitabın başlığının platonik aşka ithaf edildiğini birkaç yerde okumuştum. Bana Unamuno zamandan bahsediyor gibi geldi. Hem de öyle ustalıklı ki, hayran kaldım. Dostoyevski ve Proust arasında bir köprüde yürüyüş gibi onu okumak. 
Sis
#228131220
Varoluşçuluk. Hayat ve insanın sonsuz varolma isteği
Bu, sonsuzluğun, Orfeo, korkunç sonsuzluğun ortaya çıkması. İnsan tek başına kalınca ve gözlerini geleceğe kapayınca, sonsuzluğun o korkunç uçurumu ortaya çıkıyor. Sonsuzluk gelecek değil. Biz ölünce, ölüm bize çevremizde yarım daire çizdiriyor, o zaman geriye, geçmişe geçip bitmiş olana doğru yürümeye başlıyoruz. Ve böylece yazgımızın yumağını çöze çöze, bize hazırladığı bir sonsuzluk asla var olmadığı için, hiç ulaşamadan hiçliğe doğru yürüyerek gidiyor, gidiyoruz.
Sayfa 38 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Zaman Metaforu Olarak Suyun Halleri
Yaşamımızın bu akıntısı altında, onun içinde, ters yönde akan başka bir akıntı var; burada dünden yarına gidiyoruz, orada yarından düne gidiliyor. Bir anda hem örülüyor, hem çözülüyor. Ve arada bir öteki dünyadan, bizim dünyamızın içinden esintiler, buharlar ve hatta gizemli gürültüler bize kadar geliyor. Tarihin derinlikleri bir karşı-tarihtir, izlediği tarihin ters yönünde bir süreç. Yeraltı ırmağı denizden kaynağa gider.
Sayfa 38 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Samuel Beckett'in Mutlu Günler'de kum çukuru, Kobo Abe'nin Kumların Kadını'nda kum, Haruki Murakami'nin Sahilde Kafka'da orman metaforunu kullanması gibi Unamuno da Sis'te suyun buhar, akışkan su özelliklerini kullanarak zamanı anlatıyor
Çiçek Mutlu
@Kiwifish
·5mo
Zaman Metaforu Olarak Suyun Halleri
Yaşamımızın bu akıntısı altında, onun içinde, ters yönde akan başka bir akıntı var; burada dünden yarına gidiyoruz, orada yarından düne gidiliyor. Bir anda hem örülüyor, hem çözülüyor. Ve arada bir öteki dünyadan, bizim dünyamızın içinden esintiler, buharlar ve hatta gizemli gürültüler bize kadar geliyor. Tarihin derinlikleri bir karşı-tarihtir, izlediği tarihin ters yönünde bir süreç. Yeraltı ırmağı denizden kaynağa gider.
Sayfa 38 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
İnsanın kendiyle hesaplaşması bitmez. Bu nedenle elimizdekiyle iyi bir şeyler oluşturma yerine ölümü yok olmakla eş değer tutup bunu kabullenemediğimiz için teknokratların bize ab-ı hayat sunduğunu düşünüp transhümanizmi bir çare olarak görüyoruz. Sentetik hücreler ve dijital olarak sonsuza kadar yaşama vaadi, bu değerli yazarlar halen hayatta olsalar kabul edebilecekleri bir durum olur muydu?
Çiçek Mutlu
@Kiwifish
·5mo
Dostoyevski, Unamuno, Proust
Ne biçim yaşam bu Orfeo, ne biçim yaşam, özellikle annem öldüğünden beri! Her yeni saatte, önceki saatlerin beni ittiği düşüncesine kapılıyorum, geleceği hiç bilemedim. Ve onu sezinlemeye başladığım şu an, geçmişe dönüşecekmiş gibi geliyor bana. Eugenia hemen hemen bir anı benim için. Geçip giden bu günler...bu gün, geçen bu sonsuz gün, iç sıkıntısının sisinde kayıp gidiyor. Bugün dün gibi, yarın bugün gibi. Bak Orfeo, babamın şu küllükte bıraktığı küle bak...
Sayfa 38 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu