Saat üç. Bir şey yapmak isterseniz, bu saat ya çok geç ya çok erkendir.
Uyumak İstiyorum
Kafasını yastığa koyduğu gibi uykuya dalan insanlardan ne eksiğim var benim acaba...😴😴
Sabahları yataktan zor kalkan ben, gece olunca uyumayı sanki boşa zaman harcamakmış gibi görüyoruyorum. Galiba deliriyorum...
Deneyin bak, yarıyor işe.
Ne zaman uykuya dalmakta zorluk çeksem, otobüsle, gecenin ayazında, kötü kokular eşliğinde, sallana sallana uzun yol gittiğimi hayal ederim. Arkada hiç susmayan bebek ağlaması, gözün daha yeni dalmışken 'pısss' diye durup kapıları açılan, içeri buz gibi rüzgarla birlikte hücum eden gözleme ve köfte kokuları. 'Beni tuvalete götür' diye yakana yapışan 55 yaş üstü teyze. Oturmaktan ağrıyan sırtın, belin, boynun, ayakların ve bacakların. İçinde sıkıştığın kıyafetlerin. Bir uyuyup bir uyanmaktan aptala dönen kafan. Uykusuzluktan acıyan gözlerin. Uğuldamakta olan kulakların. Alt üst olmuş miden. Ve daha saatlerce gidilecek yolun...
Sonra gözümü açar, yatağımda olduğumu hatırlarım. Mis gibi kokan çarşaflarım. Sallanmayan zemin. Sessiz ortam. Sıcacık yatağım. Karanlık odam. Yumuşacık yastık ve yorganım. Üstümde pijamalarım... Uzatırım ayaklarımı boylu boyunca, sarılırım yastığıma, kapatırım gözlerimi, hoşgeldin derim uykuya💤💤