parmaklarım söyleyemediğim sözlerin yaraları ile kaplı..üzerleri ise rengârenk yara bantları.
desem ki, yeryüzüne beş peygamber geldi; beşincisi sensin. desem ki, iki kişi kaldık dünyada; ikincisi sensin. desem ki, birisi var yeri göğü var eden; o da sen olurdun. sana tapmak için kilden bir heykel yapardım güzelliğince. bilsem ki sen tanrı'dan iyisin, bilsem ki tanrı senden güzel değil. senin o kocaman kocaman gözlerin yok mu, nasıl
sen de bir tek külünü tut şimdi.
sonra siktir git.
böyle sevme kimseyi.
kucak bile açamadın ama sigaram açtı. yaramı sarmadın bende deldim acısını siktir ettim. şimdi yüzleş bakalım nasıl bir suretim ben.
iyice tuhaf bir adam oldum. duvarla konuşuyorum anasını satayım. kendime söyleniyorum kendime öfkeleniyorum. boş gözlerle aynı noktaya bakıyorum küllüğü doldurdukça daralıyorum içmedikçe de sönmüyor içim. anıları acıları deşmek yok etmek geriye de benden birşey kalmasın istiyorum işte. çiçek diktikçe olmuyor kızım batıyor yine acısı içime.