Sözlerim insandan acıydı. Dünyanın bütün harflerini okudum.
Önce anladım. Sonra anlamadım. İnsan sonsuzdu. Zaman sonsuzdu. Ölüm sonsuzdu. Üç sonsuzluk içinde sevdim. Acı inceldi, güzelleşti. Dünyaya inandım. Sözler içimde büyüdü, büyüdü. Yalnızlık oldu. Yazdım. Önce kalabalık oldu, sonra yine yalnızlık. Ölümden önce bir iş gelmedi elimden.
... Aslında geçtiği her şeyi üzmektedir zaman.
Doğan Kitapçılık AŞ/1.Baskı kasım 2005
Rahat uyuyamamış, bir sürü rüya ve anı görmüştü. Anılarının doğruluğundan bile emin olamıyordu. Gerçekten de başka bir yerde ve zamanda var olmuş muydu?...
Sayfa 90 - Michael MoorcockKitabı okudu
Zamanı, mekanın bir boyutu olarak görmek konusunda ısrarcı olan , mekansal metoforlarla betimleyen tüm düşüncelerden tiksiniyorum. Zamanın mekanla hiçbir alakası yok, ruhla alaksı var...
Sayfa 78 - Michael MoorcockKitabı okudu
...Yine de gerçek zaman yüreğimizdeki ve düşlerimizdeki zamanlardı.Yıllar, dönemler,aşklar arasında gezinip durduğumuz, onları hallaç pamuğu gibi atarak ileri geri, öne arkaya, oradan oraya kuralsızca geçebildiğimiz zamanlardı bunlar.
Epsilon yayıncılık 1.Baskı Şubat 2006
Zaman, baş döndürücü bir hızla geçiyor. Ayakta durmasını bilmeyenleri yıkıyordu. Onlar, bir bakıma birbirine tutunduklarından düşmediler...
Sayfa 331 - İletişim Yayın EviKitabı okudu
Tempus edax, homo edacior :
Zamanın gözü kördür, insan ahmaktır.
Sayfa 113Kitabı okudu
