Kör Baykuş

Belki de yalnızlıktan kurtulmak için kendi gölgemle konuşuyordum.

Biz ölümün çocuğuyuz. Dünyanın aldatmacalarından bizi ölüm kurtarır.

Sadece ölüm yalan söylemez!

Düşündüm de, herkesin gökyüzünde bir yıldızı varsa, benim yıldızım uzak, karanlık, anlamsız olmalı. Belki de hiç yıldızım olmadı.

Her şeyin boş, gelip geçici olduğunu hissediyordum.

Ölümün şarkısı, testere inleyişlerindeki titreme gibi, tenin etlerinde rahneler açıyor, feryatlar koparıyor, ansızın susuyordu.

Korkunç olan şey, ne dipdiri ne hepten ölmüş biri olduğumu hissetmemdi. Sadece canlı cenazeydim. Ne dirilerin dünyasıyla bağım vardı, ne ölümün unutulmuşluğundan, huzurundan yararlanıyordum.