Korku
Ya benimsin ve o zaman her şey iyi ya da seni kaybederim, o zaman buna kötü bile denemez, hiçbir şey kalmaz ki geriye; kıskançlık, acı, korkaklık, hiçbir şey. Ve bir insana bu kadar bel bağlamak şüphesiz rezillik ve işte o yüzden, bunun temellerine dair bir korku da çörekleniyor içime; ama bu senden kaynaklanan değil, böylesine bel bağlamaya cesaret etmekle ilgili bir korku.
Milena'ya Mektuplar, Franz Kafka (Sayfa 247)
ışık mezarlığı’ndan
korku yalnızlığın gelişmesidirKorkunun Krallığı, Attila İlhan (Sayfa 14 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları)
UY HAVAR!
Yangınlar,
Kahpe fakları,
Korku çığları,
Ve irin selleri, aç yırtıcılar,
Suyu zehir bıçaklar ortasındasın.
Bir cana, bir başa kalmışsın vay vay!
Pusatsız, duldasız, üryan
Bir cana bir de başa
Seher vakti leylim - leylim
Cellât nişangâhlar aynasındasın
Oy sevmişem ben seni...
Üsküdardan bu yan lo kimin yurdu!
He canım...
Çiçekdağı kıtlık, kıran,
Gül açmaz, çağla dökmez.
Vurur alnım şakına
Vurur çakmaktaşı kayalarıyla
Küfrünü, Medetsiz, Munzur.
Şahmurat Suyu kan akar
Ve ben şairim.
Nam us işçisiyim yani
Yürek işçisi.
Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş,
Ne salkım bir bakış
Resmin çekeyim,
Ne kınsız bir rüzgâr
Mıssrâ dökeyim.
Oy sevmışem ben seni...
Ve sen daha demincek,
Yıllar da geçse demincek,
Bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,
Ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,
Yaran derine gitmiş,
Fitil tutmaz, bilirim.
Ama hesap dağlarladır,
Umut, dağlarla.
Düşün, uzay çağında bir ayağımız,
Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri
Düşün, olasılık, atom fiziği
Ve bizi biz eden amansız sevda,
Atıp bir kıyıya iki zamanı
Yarının çocukları, gülleri için
Herbirinin ayvatüyü, çilleri için,
Koymuş postasını,
Görmüş restini.
He canım,
Sen getir üstünü.
Uy havar!
Muhammed, İsa aşkına,
Yattığın ranza aşkına,
Deeey, dağları un eder Ferhadın gürzü!
Benim de boş yanım hançer yalımı
Ve zulamda kan - ter içinde, âsi,
He desem, koparacak dizginlerini
Yediveren gül kardeşi bir arzu
Oy sevmışem ben seni...Hasretinden Prangalar Eskittim, Ahmed Arif (Sayfa 71 - Metis Yayınları)
" Bütün canlıların yaşamındaki en üstün güdü "korku" dur. "
Güvenliğin Doğası Doğanın Güvenliği : Diren Doğa, Çağdaş Dedeoğlu
-Ilımlı bir mutluluk da talihsizlik kadar kışkırtıcı olabilir ve isteksizlik çeken pek çok kadın için umutsuzluğun getirdiği sürekli bir doyumsuzluktan daha tekinsizdir. Tokluk da açlıktan daha az kışkırtıcı değildir.
-Ve bir kez sadakatsizlik yapmışken, ne mutluluk ne de hayal kırıklığı duyarak, bir görev bilinciyle alışkanlıkla ihanete devam edersin.
-Korku cezadan çok daha beterdir. Çünkü ceza bellidir ağır da olsa hafif de hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar o sonsuz gerilimin urkuclugu kadar kötü değildir.
-Bir suçlu için bir suçu itiraf etmemek ,itiraf edip ceza almaktan daha büyük bir azaptır.
Çok güzel ve hafiften korkutucu bir kitap olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum. Sıkıldığınızda elinize alıp okumalık bir kitap. Masal kitabı deyip de geçmeyin. Zira korkunun bir masal kitabına kıyaslan çok iyi işlendiğini söyleyebilirim. O içinde olağanüstülük ve korku ikilisi çok iyiydi. Sürekli "Acaba böyle bir şey gerçekten de var mı?" diye düşünmedim değil.
Kapağına bakıp yargılamayın. Herkesin okuması gerektiğini düşündüğüm bir kitap. Listelerinize mutlaka ekleyin.
Korku kadar büyük bir haz yoktur. Korkan kişi başkası olduğu sürece.
Kan Kitapları 2, Clive Barker (Sayfa 16)
"Korku cezadan daha berbattır, çünkü ceza bellidir, ağır veya hafif; bilinmeyene, sınırlandırılmışa kıyasla ceza, daha az ürkütür."
Korku, Stefan Zweig
"Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?"
"Bir sözcük, çarpan kalbinde bütün dünyanın alevlendiği o sonsuz ateşi söndürebilir mi?"
