Elbette kitabın sayfaları bitecek. Ve o zaman bir ben daha olacak benden; kendimden saklanmam gereken.
Birkaç sayfa okuyabildim bugün. Hiç okumamaktan iyidir ya da hiç okumamakta lazım gelebilir insana bilemiyorum. Bilmemek isterdim belki o zaman karşıma çıkan her şeyi hakikat olarak görebilirdim. Her bakan göremeyebilir, Fakat her gören baktığını anlar.
Edebiyatın var bi’ korkutucu tarafı. Biraz kendini bulmak biraz kaybetmek gibi
En karanlık noktası ise; gündelik hayatta ne kadar mutlu olsanız da, okuyan herkesin intihar ettiği depresif bir kitaptaki en mutlu karakter gibi hissediyorsunuz.
Ondandır bu bilinmezlikte altını çizip okumam. Kimi zaman bir satır, okunmuş bütün kitaplara bedeldir. İki satır, iki kelime birçok şey anlatır insana. Anlatmak ile kalmaz hatırlatır. Ruhunu açıklayamadında tercümanı okur.
Ve ben bu derinlikte, şiirsiz yaşayan insanlar gördüm, şiire; uçurumun kenarında tutunanıda.
