Delirmemek için ilaç alıyordum. Delirmekten kastım, aklımın başımda olmayışı değildi. Aksine, aklım fazlasıyla başımda olduğu için delirmekten korkuyordum.
"İSİMSİZ KADINLAR 2."
NOT: lütfen kopyalamayınız telif hakkı içerir!
Size yıllar önce tanıdığım ama hikâyesini henüz yeni öğrendiğim bir kadından bahsedeceğim. Bu kadınla bir mezarlıkta tanışmıştım. Ağlıyordu. Bir yakınını kaybetmişti sanırım. Yanına gittim ve baş sağlığı diledim. Yüzüme baktı, gülümsedi. Çok ama çok güzel gözleri vardı. İnsan gözlerine bakınca
çünkü korkuyordum kendi düşüncelerimden.
Korkuyorduk. Korkuyordum. Hayallerinde bile korkar mı insan?
Sayfa 156 - iletişim yayınları
İnsanlarla konuşmayı seviyordum
Ama konu aşka gelince
Susuyordum
Gizlice gözyaşlarımı saklıyordum
Bambaşka bir insana bürünüyordum
Sanki dilsiz ve sağır gibi
Boş boş etrafıma bakıyordum
Çünkü aşk mutluluk değildi
"Evet, ölmek kötüydü. En çok da babamın ölmesinden korkuyordum."
Sayfa 35 - Boyalıkuş YayınlarıKitabı okudu
Kendimden korkuyordum çünkü, kendimden kaçıyordum!
Sayfa 47Kitabı okudu
Ne istediğimi kendim de bilmiyordum; hayattan korkuyordum, hayattan kaçıp uzaklaşmak istiyordum; ama gene de hayattan bir şeyler bekliyordum.
Sayfa 21 - epub - nasıl bir paradoks, nasıl tutsak bir yaşam!Kitabı okudu
