Benim için huzur, hiçbir şeyin değişmemesi anlamına geliyordu. Gitmekten,
bozmaktan ,değiştirmemekten geçiyordu . Sahip olduğuna sahip çıkmaktan geçiyordu, huzura giden yol. Ama şimdi o yolun
dışındaydım ve korkuyordum. Dönememekten.
"Bunların hepsi doğruydu fakat hala insanlardan korkuyordum... Hayvandan korkup yine de koşarak ona sarılan bir çocuk gibiydim."
"Ama ben onlardan korkuyordum ve onlar beni sevdikçe ben daha da korkuyordum.
Hepsinden kaçmak istiyordum."
''Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum. Hayallerinden bile korkar mı insan?''
Gerçeği bilmek istiyordum ama öğreneceğim şeylerden de korkuyordum.
Sayfa 95Kitabı okuyor
"Çantayı açıp içini incelemeye cesaret edemedim. Patlamasından değil, "emanet" kelimesinin taşıdığı manalardan korkuyordum. Dağların ve göklerin reddedip insanın cahilliğinden taşıdığı da "emanet" değil miydi?
"Biz, emaneti göklere, yere ve dağlara arz ettik. Onlar onu yüklenmeye yanaşmadılar, ondan korktular da onu insan yüklendi. İnsan çok zalim ve cahildir." (Ahzap, 72)"
"Değerli malzemelerime zarar vermelerinden korkuyordum. Bu yüzde her şeyi kendi başıma yapmayı tercih ediyordum."
Sayfa 64
İki kişiyken akşamları daha az korkuyordum.
Geceleri de daha az üşüyordum.
Sayfa 62 - YkyKitabı okudu
Ama o hayal ödümü koparırdı! Başarısızlıktan o kadar çok korkuyordum ki hedeflerimi bastırmaya çabaladım. Midemi dolu tuttuğum sürece, hayatım gayet iyiymiş numarası yapabiliyordum. İçgüdülerime inanmak yerine, üzerlerine yiyecek döktüm.
Sayfa 35
"Sabah benden önce uyanınca şöyle dedi: “Seni seviyorum. Sana asırlardır âşığım.”
“Çok korkuyordum,” dedim.
“Korkma,” dedi. “Artık korkma.”
Sayfa 109Kitabı okuyor
