Ghost
@korkuyorumben
Kaybolan ve nasıl devam edeceğini bilmeyen kişi ne yapabilir ?
94 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Peki ama dürüstlüğün entelektüel olarak tanımı nedir? İnsanın kendi kalbine karşı cesur olması, güzel duyguları yaşaması ve bilinci doğrultusunda yaşamını onaylaması gerekmektedir. İnanç kutsanıyorsa o halde yalan demektir.
İnsanın kendi kendini bilime karşı koruması nasıldır? Uzun zamandır asıl soru budur ve bu sorunun yanıtı, cennetten insanla birlikte atılandır! Mutluluk, boş vakit, teşvik eden düşünceler hepsi de kötü şeylerdir! İnsan düşünmemelidir.
Okur Takip Önerileri
Burada derin bir iç çekmekten kendimi alamıyorum. Bazı günler en kara melankoliden daha karası tarafından ziyaret edildiğim oluyor ve bunun adı insanın küçümsenmesidir. Neyi küçümsediğim, kimi küçümsediğim hakkında en ufak bir şüphe bile olsun istemiyorum. Ben bugünün insanını, mutsuz bir şekilde eş zamanlı olarak küçümsüyorum. Bugünün insanının kötü nefesinden ötürü nefes alamaz hale geliyorum.
Ve sevgi, insanın koşulları en olmadıkları haliyle gördüğü durumdur.
Kendi kendine acı çektirmeye meyilli, köle ruhlu bu insanlar güçlü fakat acemiydiler.
Tanrı yaşamı çelişkili bir hâle dönüştürür ve yaşamı olumlu hâle getirmez. Onun içinde yaşama, doğaya yaşama isteğine karşı bir savaş ilanı vardır. Tanrı, burada ve şimdi olan her şey için ileride, ötede yalanını söylemiştir. Onun içinde hiçlik tanrılaşır ve hiçlik isteği kutsal hale gelir.
Gerçeğin kendisi yüzünden acı çekiyor olmak, içi boş bir gerçekliktir.
En değerli sezgiler, en son elde edilenlerdir.
Damarlarında tanrı bilimci kanı akan herkes her şeye en başından onursuzca yaklaşır. Bu durumdan oluşan zavallı durumun adı inançtır ve diğer bir deyişle yanlış bakış açısının neden olduğu acıdır. Diğer bir deyişle insanın gözünü kapatıp, acıyı görmezden gelip, onun tedavi edilmezliğine boyun eğmesidir.
Zayıflar ve beceriksizler yok olmalıdır. Bu bizim hayırseverlik hususunda birinci ilkemizdir. Ve onlara zayıflamaları, beceriksizleşmeleri için yardım edilmelidir. Ahlaksızlıktan daha zararlı ne olabilir? Beceriksizlere ve zayıflara duyulan sevgi pratiği, hristiyanlık...
En önemli şeyler kimi zaman hiç fark edilmeden geçip gidenlerdir.
Yaşam belki de benim değerlerime meydan okumak istiyordu... Belki tuzağa düşmüştüm, hepimizin kuşkusuz ihtiyaç duyduğumuz gelişme arzusunu yalnızca toplumsal mevki yükselişiyle karıştırmıştım. Gerçek gelişme içsel değil miydi? İnsan kendini değiştirerek mutlu olur, çevresini değiştirerek değil.
Bir kumarhane oyuncusu bütün bir gece boyunca boş yere kırmızıya oynamışsa, elinde kalan son parayı siyaha koymaya ender olarak cesaret eder, çünkü olurda şanssızlıkla kırmızı gelirse, kendini asla affetmeyecektir.
Ama insan en berbat düşmanını sevme cesaretini nasıl bulabilir?