İnsanların düşmanlara da ihtiyacı vardır.(Dostlarının degerini bilmek için.)
Ben, yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkûm edildim.
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.
Ne tabiatı, ne insanları, ne de olup bitenleri hiç sevmemiştim, kendimi bile, kendi yaptıklarımı bile.
Çok yoruldum, diye söylendim, bir ağacın gövdesine yaslanıp; dolaşacak, evden çıkacak gücüm kalmadı..
Günlerimi yarı aç yarı tok geçiriyordum.
''...Beni anlamıyorlardı zararı yok.
Zaten beni daha kimler anlamadı...''
Her zaman vakti olanlara saygı duyulmaz.
Sayfa 43