Orada öyle takılmamın nedeni; kendimce bir çeşit veda duygusu yaşamaya çalışmamdı. Birçok okuldan, birçok yerden ayrıldım, ayrıldığımı anlayamadım. Bundan nefret ediyorum. Ayrılışlarım acıklı, hatta kötü olabilir, ama bir yerden artık ayrılıyorsam bunu anlamak istiyorum. Bunu anlamadığınız zaman kendinizi daha kötü hissediyorsunuz.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Osmanlıların muzaffer oldukları her savaştan sonra İran’la imzaladıkları anlaşmaların ilk maddesi, Ehl-i Sünnet itikadının korunmasına yönelikti. Padişahlar değişse de, değişmeyen bu madde,
”Şiî İranlıların; başta Hazret-i Ebûbekir, Hazret-i Ömer, Hazret-i Osman ve Hazret-i Âişe راضي الله عنه olmak üzere Ashab-ı Kiram’a kötü söz söylememeleri, iftira etmemeleri ve mukaddes makamlara hürmet etmeleri” idi.
Kadınlara iyi davrananların değerli kişiler, kötü davrananların ise âdî kimseler olduğu; insanın evinde çocuk gibi, fakat dışarıda erkek gibi davranması gerektiği İslâm büyükleri tarafından ortaya konmuş sağlam ölçülerdir.
Erkam Yayınları
Karanlık &Aydınlık
Arketiplerle çalışmıştık bir zamanlar. Orada “çocuk” arketipi vardı ama “kötü çocuk” arketipi de vardı.
O kötü çocuk büyüyüp sosyal çevreye karıştığında, artık sadece içsel bir mesele olmuyor; başkalarına da zarar verebilecek bir hale dönüşebiliyor.
Bu yüzden o çocukla savaşmamak kadar, onu doğru tanımak ve yönlendirmek de önemli.
Çünkü...
İyi çocukla kimsenin sıkıntısı yok — ama kötü çocukla var.
Not: Çocuk büyüyünce içindeki karanlığı aydınlatabilirse çevredeki insanlarda rahatlar. Bütün mesele içindeki karanlığı aydınlatabilmektir.
"Kötü bir haber aldığımızda, onu bilmemeyi tercih ederiz ama artık geri dönüş yoktur-bir kez onu bildiğimizi bildiğimizde masum bilgisizliğe dönemeyiz. Bunun en son örneğini biyogenetik sağlıyor. Psişik özelliklerimizi bile manipüle edebileceğimizi öğrendiğimizde, bu hiç kuşkusuz bizim "insan doğası"na ilişkin algımızı gizeminden arındıracak, kişisel saygınlık duygumuzu sarsacaktır."
