Hiçbir şeyi düşünmeyip sadece yorum yapan, yargılayan, acıyan insanlardan nefret ediyordum. İnsanların gereksiz yorumlarına kimsenin ihtiyacı yoktu. Neden bunu anlamıyorlardı ki?
Sayfa 206Kitabı okudu
"Çünkü sen ne dersen de, ağzından çıkan kelimelerin gözlerinle anlattığın sevgi karşısında bir değeri yok. Çünkü benim görmek istediğim tek şey, beni sevmen... Çünkü baş belası, ben senin beni sevmene muhtacım."
"Yargılamak o kadar kolaydı ki, kimse ön yargılarını bırakıp gerçeği göremeye çalışmıyordu."
"...Oysa biz aynı dilden konuşuyoruz. Hem de susarak..."
"Normal bir şeyler istiyorsun ama normalden ne kadar uzak olduğumuzu görüyor musun? Eh, o zaman bizde kendi normalimizi yaratırız."
"Unuttuğun bir şey var Kayla senin gibi kurallarım yok ben istediğim şeyi istedğim zaman alırım."
Bu kız nasıl ruhuma dokunabiliyordu? Kulaklarımı tıkıyordum ama o ruhumla konuşuyordu.
Aşağı in. Frambuazları özledim.