Kralların Yolu uzun soluklu bir yolculuk olacak Fırtınaışığı Arşivi'nin ilk kitabı. Pek çok karakter var ve bu karakterlerin bir araya gelmesi, aralarında bağlantı kurulması da zaman alacak. Yine bu pek çok karakterin hikâyesini ayrı ayrı okuyoruz ve bu süreçte diğer Sanderson kitaplarına nazaran beni çok şaşırtan bir şey yaşadım. İyi yönüyle kötü yönüyle Sanderson karakterlerine çok hızlı bağlanır, en kötü geliyor gelmekte olan der seveceğimi hissederdim. Bu kitapta ise Kaladin ve Syl hariç bu söz konusu olmadı. Shallan ve Jasnah'ı da sevdim gerçi. Diğer karakterlerin -çok heyecanlı olduğum Dalinar dahil- bölümlerinde ise Kaladin ya da Shallan bölümüne kaç sayfa kaldı diye yokluyordum. Bunun nedeni de karakter hikayesi. Diğerlerinin ne yaptıklarını umursayacağım bir vaatleri yoktu. (bir de ölmeyecek biliyorum ama elimde olsa Renarin'i hiç durmam öldürürdüm fsdfsd mesela bu tepkiyi kendimden hiç beklemiyordum. Halbuki ben severim bu tarz aile içinde farklı, zayıf kalan karakterleri.)
Kurguya geniş perspektifte bakarsam bence kurguda da aynı vaatsizlik var. 632 sayfa ile kitabın yarısından fazlası bitmiş oldu, henüz bir hedefe kitlenmedik. Bir savaş alanında, Harap Ovalar'da olduğumuz için dünyası da belli belirsiz. Bu eksikliği mümkün olduğunca Shallan ve Jasnah dolduruyor.
Sadece yazarı tanımam, seriye ilişkin çoook fazla bilgi sahibi olmam sebebiyle hepsi zamanla oturacak düşüncesiyle okurken rahattım. Bu daha kitabın ilk yarısı. 2. yarıyı da okuyunca düşüncelerim, hislerim netleşecektir.
