Kitabı okuduktan sonra sizlere tavsiyem: Kapağına çok dikkatle bakın. Çünkü kapağı hikayenin kafamızda çok daha net bir şekilde oturmasını sağlıyor. Bu yüzden kitap hakkındaki yorumlarımı da kapaktan yola çıkarak yapacağım:
Kapakta gözüme ilk çarpan şey "iç içe geçmiş dairesel düzlemler." Böyle tanımlayabildim çünkü aklıma hem Rastin'in spiral yönetim şeması hem de Gaza'nın psikiyatrist Emre'ye pergelle çizdiği dairesel bir labirent geliyor. Hangisini söylemem gerektiğine hemen karar veremedim önce. Daha sonra detaylıca baktığımda bunun yönetim şemasından daha çok bir labirenti çağrıştırdığını fark ettim. Labirentte bir adım attıktan sonra karşısına çıkan engeller; geriye dönüp yönünü değiştirdiğinde karşısına çıkan yeni umutlar... Dünyanın en güzel kızı, babası Ahad, onu doğurur doğurmaz öldürmek isteyen annesi, Kahraman jandarma Yadigar, kaymakam, Azim, zayıf adam, Rastin ve CUMA, HARMİN ve DORDOR... Tüm bu kişiler Gaza'nın labirentteki ve labirentten sonraki yönünü belirlemesini sağlayan insanlar.
Labirentin tam merkezinde ise el ele tutuşmuş iki tane figür var, başları yerine iki tane kocaman el ve aralarında da bir güneş. Gaza'nın hikayesi de bu merkezde vardığında hem başlıyor hem de bitiyor...
