Duygulara asıl renklerini veren, kendi içinde barındırdıklarından ziyade onların yanında duran başka duygulardır; en sevecen duygu olarak kabul edilen şefkat, sevilmemenin yanında ortaya çıktığında rengini değiştirip hareket dolu bir teselliye dönüşür, saldırganlık terk edilmenin acısıyla birlikte belirdiğinde, artık o söylenemeyen bir aşırılık işaretidir.
Sayfa 49
Bir kopuş anında şefkatli bir sarılış yerine düşmanca görünen bir saldırıyı yeğlemeyecek kaç insan çıka?
Sayfa 49
Şefkatle yaralanmamış kaç kişi vardır aramızda?
Sayfa 49
Kaderimiz bazen bir başka yüzün ardında saklıdır. Belki de daha önce hiç görmediğimiz bir yüzün ardında.
Sayfa 44
Bir erkek, bir kadını, onu yazacak kadar keskin bir şekilde bütün kusurlarını açıkça görüp de sevebilir mi?
Sayfa 39
Beni anlat, beni yaz ama beni, benim kendimi anlattığım gibi anlat, kendimi gördüğüm gibi değil.
Sayfa 39
Sanırım hepimiz, sevmenin ve acı çekmenin birbirinden kolay kolay koymadığını, alt akıntıları olan bir nehire girer gibi, bu duygulardan herhangi birinden suya girip derinlere doğru daldığımızda diğer duyguya rastladığımızı biliyoruz.
Sayfa 37
Bir kadınla üç şey yapabilirsin: Ya onu seversin, ya onun için acı çekersin ya da onu yazarsın.
Sayfa 36
Mumlar söndü ve gece bitti ve benim hayatımın içinde minicik bir alacakaranlık kaldı.
Sayfa 35
İnsanlar Tanrı’yı görmeden seviyorlar.
Ama Tanrı’ya insanların çoğu, bir insanın bir başka insanı hiç görmeden sevmeyi sürdürebileceğine inanmıyor.
Sayfa 30