Gelecek de geçmiş gibi var olmayan bir varlık.
Geçmişimizi hatıralarımız canlı tuttuğu gibi geleceği de hayallerimiz canlı tutuyor.
Hatıralardan hayallere doğru yürüyoruz.
Sayfa 131
Kişisel geçmişlerimiz asla kaybolmuyor, asla değişmiyordu ama çok hızlı değişen bir hayattan nasibini almış bir şehirde ortak geçmişler parçalanıp zamana dağılıyordu.
Sayfa 130
Var olmayan bir varlıktır, geçmiş.
Gösteremezsiniz, göremezsiniz, bakamazsınız, değirmezsiniz, sadece hatırlayabilirsiniz.
Sayfa 129
Kaybetmeyeceğimiz tek şey geçmişimizdir bence.
Kimsenin bizden alamayacağı, değiştiremeyeceği, dokunmayacağı tek şey.
Sayfa 129
Yalnızlık bazen tek başına, bazen kalabalıkla dolaşıyordu.
Sayfa 122
Bütün yalnızlar, yalnızlığın içinde bir umut beslediğini biliyorlardı.
Sayfa 121
Neye bağlandığımızı biliyor muyduk?
Bize birisine niye bağlandığımızı sorduklarında, ‘çünkü güzel’ diyorduk, ‘yakışıklı, zeki, güçlü, yetenekli’; bir insanın sevilmesi için geçerli olduğunu kabul ettiğimiz nedenleri sıralıyorduk.
Ama belki de güçsüzlüklere, zayıflıklara, çarpıklıklara bağlanıyorduk.
Sayfa 114
Genç bir psikiyatri bir keresinde bana yazdığı bir mektupta, “Ne zaman kalabalık bir yerde erkeklerin başları aynı anda kapıya dönse, içeri bir Borderline tipi bir kadın girdiğini anlarım…” diye yazmıştı.
‘Borderline’ dediği, değişken ve huzursuz bir kişiliği tanımlayan ruhsal rahatsızlığın adıydı.
Meyvelerin bozulmasından lezzetli ve yakıcı içkiler elde edilmesi gibi insanların bozulmasından da baş döndürücü bir çekicilik mi doğuyordu?
Niye Hamlet delirecek olanı, Romeo ölecek olanı, Otello kuşkulanılacak olanı, Anna Karenina bencil olanı seçiyordu?
Sayfa 114
Neden edebiyat dünyasının büyük aşklarına baktığımızda, bağlanılanların deliliğe, ölüme, ihanete, bencilliğe yakın duranlar olduğunu görüyoruz?
En değerli pulların yanlış basılmış hatalı pullar olması gibi en sevilen insanlar da aslında hatalı olanlar mı?
Sayfa 113