Sevildiğini hisseden ya da sevilebilme umudunu henüz yitirmemiş insan,sağlam bir kişiliği,güçlü bir duruşu varsa hele , yaşamına asla vermez , veremez.
Tanım bellidir...
Dünyayla arasındaki maddesel ve ruhsal tüm bağları kopmuş fanilerin -er ya da dişi , fark etmez- kişisel tercihidir intihar.
Seçilmiş bir ölüm şeklidir. Engellenmesi güç ,
Sayfa 9Kitabı okudu
Doğum ve ölümün aynı anda gerçekleştiği bir zamanı yaşıyoruz. Denenmiş, yorulmuş ve tüketilmiş bir sistemin ölümü ve bütün insanların umutlarını taşıyan yeni, farklı bir politik düzenin doğumu. Eski düzen nicedir can çekişiyordu. Yenisinin de kendi zorlukları var; ama bu kriz yeni bir devrimi doğuruyor.
“Ne çok istek. Ne çok özlem. Ve ne çok acı, yüzeye ne kadar yakın, yalnızca birkaç dakika derinde. Yazgı acısı. Varoluş acısı. Hep orada olan, yaşam zarının hemen altında sürekli uğuldayan acı. Ulaşılması böylesine kolay olan acı. Pek çok şey basit bir grup alıştırması, birkaç dakikalık derin düşünce, bir sanat yapıtı, bir vaaz, kişisel bir kriz, bir kayıp bize en derindeki isteklerimizin hiçbir zaman gerçekleşemeyeceğini anımsatır: Genç kalmak, yaşlanmayı durdurmak, yitirdiğimiz insanların dönmesi, ebedi aşkı bulmak, himaye edilmek, anlam ve önem kazanmak, ölümsüzlüğe kavuşmak.”
Kriz anlarında insanın içindeki canlılık iki katına çıkar. Ya da kısaca: insanlar köşeye kıstırılmadıkça tam olarak yaşamaya başlamazlar.
Sayfa 245Kitabı okudu
Saat dokuz civarlarında, üşümüş, tutulmuş, ıslak ve çok sefil bir durumda uyandım. Gözlerimi açtığımda yağmur çiseliyordu. Sokaklardaki ilk gecemi geçirdiğimi hatırladım. Üstelik kriz geçiriyordum.
Sayfa 237Kitabı okudu
"İlk kriz bir Kasım günü gelmişti. İlk ateş de bir Kasım günü geldi. Tıpkı son sancının bir Kasım sabahı geleceği gibi..."
-Can_Dundar362.jpg){kind=small}