Hangi acıyla yaprak dökersek dökelim insan kendini sevecek bir dünya buluyor…
“Een goede partner is als een klavertje vier: hij is moeilijke te vinden en je hebt geluk als je er een hebt.”
"Evet, dünya bir çöldür. İnsan ise bu çölün müzmin seyyahı. Peşine düşen azgın bir aslanın hışmından kaçarken altmış arşınlık susuz bir kuyuya düşen ve kuyunun dibindeki amansız ejderhanın ağzına yuvarlanmamak için kuyunun duvarlarındaki incecik dala tutunan biçare seyyahın ta kendisidir insan."
“Hayat, derbederlik ve tembellik için çok uzun; fakat hırsla, yağma ve haydutluk yapmaya değmeyecek kadar kısadır. Hayat duygularla çalışacak ve resmedilecek bir kompozisyon, aynı zamanda mantıklı yazılacak bir rapor gibidir.”
“Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan, güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları.”
Nazım Hikmet Ran
“Biliyorsun her şey geçecek. Bu nefes alırken göğsüne batan iğneler, bu yutkunurken boğazına düğümlenen lokmalar. Bu dünyanın kıyısına gelip de aşağı düşüyormuşsun hissi. Hepsi hepsi geçecek. Minicik bir sızı kalacak yüreğinde sadece. O kadar."