Ruhum öyle dolu, öyle dolu ki gözyaşlarıyla... Gözyaşları eziyor, parçalıyor beni.
Sayfa 172
Neden her şey böyle oluyor, iyi bir insan karanlıkta kalıyor, bir başkasınaysa mutluluk kendiliğinden geliyor?
Sayfa 140
Soylu bir insan, talihsizlikler karşısında kararlı bir insan olun; unutmayın, yoksulluk kusur değil. Ne diye umudunuzu yitiriyorsunuz: Bütün bunlar geçici! Tanrı verir, her şey düzelir, yeter ki siz şimdi kendinizi toplayın.
Sayfa 131
Reader Follow Recommendations
Zaten dünyanın düzeni bu, canım, hepimiz birbirimize hava atıyoruz, hepimiz birini azarlıyoruz.
Sayfa 102
Yakında öleceğimi hissediyorum. Beni kim gömecek? Kim tabutumun peşinden gelecek? Kim benim için üzülecek?.. Ve işte, belki de, yabancı bir yerde, yabancı bir evde, yabancı bir köşede öleceğim...Tanrım, yaşamak ne kederli şey!
Sayfa 89