İnsanın muhakeme yeteneğini her türlü ön yargıdan arındırması ve bir din dostu araması gerekir,çünkü din dost bilgisidir.Fakat insan hayatını gelişigüzel insanlarla geçirirse,muhakemesi zayıflar,din dostunu da artık tanıyamaz olur.
Söz,hakikatin gölgesidir;dalı budağıdır.Gölge çekip getirirse,hakikat haydi haydi cezbeder.Söz bahanedir.İnsanı insana çeken söz değil,aralarındaki gönül yakınlığıdır.