Ey ölüm, kaç yıl yaşamam lazım, seni avlamak için?
Tanımak hayal kırıklığı. Ne demiş şair:
"Fazla yakınlığın getirdiği uzaklıktayız."
Artık her insanın son kullanma tarihi var.
Çünkü karşımızdakine insan olarak değil, imkân olarak bakıyoruz.
Okur Takip Önerileri
Bir ölüm kaldı özü sözü bir, diyecektim demedim.
Yaşıyorum, beni meşgul etmeyin.
Birini örnek alıp da yola çıkanlar, yolun sonunda kendilerini bulamıyorlarsa, onların vay haline. Mesela ben, "İsmet Özel'' olmak için yola çıkmıştım, " İbrahim Tenekeci" oldum.
İnsanın ömrü, başka insanların evlerine imrenmekle geçiyor. Ve bu, taşlara kur yapmaktan başka bir şey değil.
Rabbim sen olmasan
Kimin aklına gelirim ben...
-İnsan bir fabrika olsaydı ne üretiyor olurdu?
-Mazeret.
Ölmek, biliyorum, orjinal bir şey değil ama, yaşamak da orjinal bir şey sayılmaz...
Dünya daralmış, bir pencerelik kalmıştı.
Ama bilirsiniz, bazı dönemlerde, insana en saçma şey en ciddi olaydan daha dramatik gelir.
Öldükten sonra da bu acılar sürerse diye ödüm kopuyor!
Hele, önce vatandaş sonra insan olunması gereken dehşetli sıralarda faziletle, alçaklığın boğuşması kadar korkunç muharebe yok.
