insan kadere iman etmezse, küçük bir dairede cüz'î bir serbestiyet, muvakkat bir hürriyet içinde, dünya kadar ağır bir yükü, bîçare ruhun omuzunda taşımaya mecburdur. Çünki insan bütün kâinatla alâkadardır. Nihayetsiz makasıd ve metalibi var. Kudreti, iradesi, hürriyeti milyondan birisine kâfi gelmediği için, çektiği manevî sıkıntı ağırlığı, ne kadar müdhiş ve muvahhiş olduğu anlaşılır. İşte kadere iman, bütün o ağırlığı kaderin sefinesine atar, kemal-i rahat ile, ruh ve kalbin kemal-i hürriyetiyle kemalâtında serbest cevelanına meydan veriyor.
Sayfa 127
üç nokta beş harf-aşk bile
Dışarı, dedim, ey küçük harfli hayal
son hevesini de yitirmeden dışarı.
dışarı, dedim ,ey sıkıntı, eşyalardan dışarı
daralır yürüdükçe ışıklarda biten yol
yağmur eskidir bir avuç bahçelerde
eprimiş Bir zamandır yaz ne yapsak
eski bir akşamların kederi
rüyalar eskidir aynı uykularda
eskiden aşk bile aynı gövde önünde...
Sayfa 25 - Kırmızı kedi yayınlarıKitabı okudu
Çocuk yetiştirirken rahatımızın kaçmaması, herhangi bir sıkıntı yaşamamak, kısacası uslu çocuk yetiştirmek dışında bir şey düşünmüyoruz ve bu gelişim güzergahının çocuğun da yararına olup olmadığına çok az dikkat ediyoruz.
Sayfa 121Kitabı okudu
Zunnûn'u şöyle derken işittim:
"Ey insanlar! Şimdi dirilerin nasihat aldığı zamanlardır. Çünkü ölüler kör bir aymazlık içindedirler. Yarın, (ağızlanında dini kavramlar olduğu ve görünürde din olmasına karşın kalplerinde) din terkedilmiş bir halde garip kaldığında; yine yarın, (dincilerin bol olduğu ve kol gezdiği) gerçek dindarların da
Sayfa 208Kitabı okudu
Dünyanın ruhu: Demek ki çalışmalarının ve acılarının bütün çıkarımı bundan ibaret! Üstelik sen diğer bütün şeyler gibi bunun için varsın.
Insan: Peki ama bu varoluştan ben ne anladım? Eğer bu meşgulse yokluk içerisindeyim, yok eğer meşgul değilse sıkılıyorum. Bu kadar yoğun bir iş ve çektiğim bu kadar yoğun sıkıntı karşısında nasıl olur da bu denli küçük bir ücreti bana reva görebilirsin.
Dünyanın ruhu: Hayır bu çabalarına ve emeklerine denk gelen bir karşılıktır. Üstelik bu karşılık tam anlamıyla senin ihtiyacını karşılar.
İnsan: Demek öyle! Eh bu nihayetinde benim algılama kabiliyetimi aşar.
Diinyanın ruhu: Bunun zaten biliyorum. Bu arada asıl söylemek istedigim sey, hayatın değerinin esasında onu istememeyi öğretmek oldugunu bilmendir. İste insanın bu gerçekligi anlayabilmesi için hayatın öncelikli olarak insanı buna hazırlaması gerekir.
Sayfa 303
