BİTMEK BİLMEZ DÜNYALAR SAVAŞI
Schopenhauer şöyle der: “Bütün bu trajik komedinin niye var olduğu konusunda kimsenin en küçük bir fikri bile yok. Zira onun izleyicisi yok ve aktörler az ve sırf olumsuz bir beğeniyle sürekli olarak kaygı ve sıkıntı çekiyor.” Dünya yalnızca anlamsız bir ihtiras, grotesk biçimde kötü bir drama, uçsuz bıcaksız bir pazar ya da içinde yaşam türlerinin nefes almak uğruna birbirlerini ezmeye çalıştıkları Darwin tarzı bir amfitiyatrodur.
Sayfa 74 - PDFKitabı okudu
Koca koca sıkıntılar biriktiğinde nasıl da keyfiniz kaçar, bilirsiniz. Çoğu zaman kocaman bir sı
kıntı, tek bir sıkıntı, bizi dağıtmakta ve kendimizin
sürgünü kılmakta yedi sekiz küçük sıkıntı kadar
mahir olmayabilir.
-Mario de Sa Cameiro'ya mektup (1916)
Sayfa 86
Zenğinliğe doğru büyük adımlar. Okumaya değer.
Tamam o zaman, zengin olmaya gerçekten kendinizi adamış iseniz ve spesifik, elle tutulur bir hedef belirlediğinizi varsayalım. Başka nelere ihtiyacımız var? Diğer herhangi bir hedef gibi üzerinde durmamız gereken başka noktalar da mevcut. Eğer bu noktaların üzerinde durup, bu tutumunuzda kararlı olur, her gün bu noktalara yönelik eylemler
Biz, göz kapaklarımızı açıp kapardık. Buna göz kırpmak denirdi. Küçük siyah bir ışık, inip kalkan bir perde: Kesinti gerçekleşmiştir. Göz nemlenir, dünya hiçleşir. Siz bunun ne denli rahatlatıcı bir şey olduğunu bilemezsiniz. Bir saat içinde dört bin dinlenme. Dört bin küçük kaçış. Ve dört bin diyorsam da... O halde, demek ki göz kapaksız yaşayacağım. Anlamaz gibi durmayın öyle. Göz kapaksız olmak, uykusuzluk ikisi aynı şeydir. Artık hiç uyumayacağım. İyi ama kendime nasıl katlanacağım? Anlamaya çalışın, çaba gösterin. Sıkıntılı biriyim, anlıyor musunuz, ve ben... benim... kendime sıkıntı yaratmak adetimdir. Ama ben şimdi... durup dinlemeden kendime sıkıntı veremem ki. Orada geceler vardı. Uyurdum. Deliksiz bir uykum vardı. Telafi etsin diye. Basit düşler kurardım kendime. Bir çayır görürdüm. Sadece bir çayır, o kadar. Çayırda gezinmem düşüme girerdi.
Sayfa 14Kitabı okudu
